Deel 3 van het BNP verhaal.

Na mijn laatste bericht hier op 16 oktober is er niets veranderd, behalve dat ik nog steeds ruim €330,- in de min sta op mijn rekening. En het wordt alleen maar erger. Vorige week schreef de bank zelfs twee extra bedragen af: één bedrag omdat ik te lang rood sta, en een ander bedrag vanwege een mislukte automatische betaling. Maar waar mijn ruim €600,- gebleven is, staat nergens meer omschreven.

Ik besloot daarom opnieuw een gesprek aan te gaan met de bank in Saint-Amand. Tot mijn verrassing ontving ik deze week een reactie op een klacht die ik maanden geleden had ingediend bij het hoofdkantoor van BNP in Parijs. In Frankrijk bestaat er een organisatie genaamd Médiation FBF, die onafhankelijk klachten van Franse banken behandelt. Had ik dit eerder geweten, dan had BNP mijn rekening nooit zomaar mogen opheffen.

In de brief van de Médiation FBF word ik volledig in het gelijk gesteld, en ze bieden zelfs een oplossing om het probleem op te lossen. Er wordt voorgesteld om te overwegen mijn rekening toch te behouden. Hiervoor moet ik echter een document ondertekenen bij de bank in Saint-Amand.

Toevallig had ik al een afspraak gepland bij de bank op zaterdagochtend, omdat ik nog veel vragen had over hoe het verder zou gaan. Helaas liep het gesprek allesbehalve prettig. Ondanks mijn afspraak werd ik staande aan de balie te woord gestaan door dezelfde dame die destijds besloot onze rekening te blokkeren. Ze weigerde mij in de spreekkamer te ontvangen en was uiterst onvriendelijk.

In plaats van mijn vragen rustig te beantwoorden, drukte ze mij het document in de hand om te ondertekenen. Dit betrof de intrekking van een eerdere cheque, zoals ook in de brief van de Médiation FBF was omschreven. Toen ik haar vroeg om mij vriendelijker te woord te staan, begon ze mij op een zeer onbeschofte en snelle manier in Frans te beantwoorden. Haar toon was hard en haar woorden waren voor mij, met mijn beperkte kennis van de Franse taal, onmogelijk te begrijpen. Ondanks mijn verzoek om langzamer en duidelijker te spreken, weigerde ze hieraan mee te werken.

Ze bleef erop aandringen dat ik het document moest ondertekenen en weigerde verder met mij in gesprek te gaan. Ik was werkelijk geschokt. Zo ben ik, op mijn 78-jarige leeftijd, nog nooit behandeld. Dit is een regelrechte schande voor deze bank.

Omdat er geen gesprek meer mogelijk was, heb ik uiteindelijk het document ondertekend. Toen ik later in de auto zat, besloot ik terug te keren om zeker te weten wat haar naam was. Met mijn telefoon op opname vroeg ik haar om haar naam duidelijk te zeggen. Nu weet ik wie zij is.

Toen ik vol boosheid thuiskwam, heb ik direct een uitgebreide klacht ingediend bij de Médiation FBF over deze ontmoeting. Vandaag ontving ik bovendien een vragenlijst van BNP met de vraag of ik tevreden ben over de klachtbehandeling. Daarin heb ik mijn hart gelucht en mijn ervaring duidelijk beschreven.

Het vervolg van mijn verhaal van vorige week over de BNP bank.

Tijdens mijn laatste bezoek aan de BNP bank werd me verzekerd dat ik gewoon mijn bankaccount kon gebruiken. De rekening zou niet geblokkeerd worden.

Op de rekening stond nog € 968,45 euro. Ik had het natuurlijk op dat moment moeten opnemen. Maar ik had nog een automatische overschrijving staan voor mijn taks Foncière.

Dat was op een dinsdag. Donderdag kijk ik op mijn app account en zie dat er binnenkort € 0.0  op mijn rekening zal komen te staan. Maar er staat nog wel die € 968,45 ,- op mijn rekening zie ik. Dus snel naar een bankautomaat om dan maar mijn hele saldo op te nemen.  Ik pin wat boodschappen voor 17,95 in de supermarkt want je kan alleen ronde bedragen via de automaat opnemen. Dus ik voer €950,- in om op te nemen. Is mijn limiet om op te nemen  maar € 300,-

Ik denk nog dan ga ik morgen maar weer wat opnemen. Maar de volgende dag zie ik dat mijn saldo nul is. Er moet toch nog ruim €600 op mijn rekening staan. Ik begrijp er niets van. Nog erger een dag later zie ik dat ik in de min sta voor € 317,95-

 Maar waar de rest van mijn saldo is gebleven is een raadsel. Ik schrijf zondag een uitgebreide e-mail naar het kantoor in Saint Amant. Maar het is nu zondag en ik heb er nog steeds geen antwoord op.

Wel kreeg ik  donderdag van de BNP een cheque ter waarde van € 968,45.

Ik dacht laat ik dan nog maar een keer naar de vestiging van de bank gaan om het definitief af te handelen.

Dus ik was al om 9.30 uur bij de bank waar gelukkig de zelfde mensen aanwezig waren als die week er voor. Die dag dat ze beweerde dat er niets aan de hand was met mijn account.  Ik moest ze wel weer herinneren aan wat ze me vorige week hadden verteld.

Dus ik zeg hier is jullie cheque. Betaal die aan mij uit dan verrekenen we dat direct met  het openstaande bedrag op mijn rekening. Ik vermoede die ochtend al wel dat het niet zo eenvoudig zou zin. Maar ik had me voorgenomen dit is de laatste keer dat ik bij die bank ben en ik ga niet eerder de deur uit dan dat het helemaal afgerond is. Mijn adrenaline was op behoorlijke hoogte.

Nee meneer dit kan niet zo . U moet met deze cheque naar uw nieuw bank. Die kunnen het dan op u nieuwe rekening overmaken en dan het openstaande bedrag terug storten. Ik zeg waarom kunnen jullie me dan dit niet uit betalen, en ik ga dit echt niet doen hoor. Ik werd behoorlijk boos. 1 van de medewerkers ging denk ik een chef of zo bellen.  Mijn cheque werd ingenomen en er  werd een andere cheque op mijn naam uitgeschreven met die € 968,45.  Ik zeg prima betaal me die dan maar uit. Maar dat was onmogelijk. Ik ging op een stoel voor de balie zitten en ik zei tegen ze: ik ga niet eerder weg dan dit hier is opgelost. Weer werd er in een ander kamertje gebeld. Inmiddels wel 3 kwartier later.

De man achter de balie kreeg opeens een idee. Hij zij ik ga proberen deze cheque op uw oude rekening terug te plaatsen. Ik ga dan die € 317,95 weer verrekenen. En het overgebleven saldo overmaken op uw nieuwe bankrekening van de AXA bank.

Ik zeg dat had je eerder kunnen bedenken. Maar zet het alles even op je telefoon en vertaal  in Nederlands zodat we elkaar goed hebben begrepen.

En wonder boven wonder staat het ook zo omschreven in zijn telefoon. Nu is het maar afwachten wanneer de ruim €600,- is bijgeschreven op mijn AXA rekening. Want het is nu zondagmiddag en ik sta nog steeds in de min op mijn BNP account. 

Maar ik heb nu wel een lange klachtenbrief gestuurd naar het hoofdkantoor van de BNP Bank in Parijs. Of ik daar ooit een reactie op krijg weet ik niet, maar het gaf mij een goed gevoel.

Er veranderd weer een week niets op mijn bankrekening van de BNP. Maar dan zie ik op een dag dat er weer ruim € 600- op staat , Dus de verrekening heeft dan toch plaats gevonden denk ik.

Ik zou het nu ook van de rekening kunnen gaan opnemen. Maar dan krijgen we misschien weer problemen. De bankmedewerker had namelijk met me afgesproken dat hij dit op mijn AXA rekening zou gaan bijschrijven.

Maar er gebeurt weer dagen niets. Maar als ik op 13 oktober mijn rekening open sta ik weer in de min voor de € 319-

Nu vandaag 16 oktober  zie ik op mijn rekening ook nog voor dat bedrag in de min sta maar dat het binnenkort op €0-, zal staan.

Even van bankrekening wisselen.

Het is allemaal begonnen toen Geertje enkele maanden geleden een vergoeding per cheque ontving.  In Frankrijk zijn de betaalcheques nog steeds in gebruik. Om die in te wisselen ging ik naar onze vestiging van de BNP bank. Maar helaas kon die niet verzilverd worden. Onze BNP rekening stond alleen op mijn naam. En een cheque verzilveren kan alleen op naam aan wie die cheque is uitgeschreven.

Omdat we nog wel eens een vergoeding per cheque zullen ontvangen, dachten we wijs te zijn om onze BNP rekening op ons beide naam aan te passen. Dus naar het BNP kantoor in Saint- Amand- Montrond.

Nee, mevrouw, meneer, dit is nog wel even een procedure, daar moet u een afspraak voor maken. Dus een week later weer naar het kantoor van de BNP.  We dachten wel de benodigde papieren en documenten er voor mee te hebben.

De mevrouw achter het bureau begint een ongelooflijke hoeveelheid tekst in de computer in te voeren. Ook komen er steeds meer documenten uit  die we moeten tekenen. Ik dacht gewoon even de naam er bij toe te voegen.  Nee meneer zo simpel is het niet. Maar er was een probleem: de computer deed niet wat ze wil. Dus excuus of we volgende week nog even terug willen komen voor de definitieve handtekeningen.

De volgende week kregen we weer diverse documenten te lezen.. Maar Geertje moest handmatig ook een document invullen van al haar naam en adresgegevens. Ik zag dat het ook al 3 keer op ander document is ingetypt. Ik verbaas de me over het dossier dat werd aangelegd. We leven toch in een digitaal tijdperk. Maar ik zag dat de cheque waar het ons omging inmiddels werd vergoed. Maar we waren er nog niet. We kregen nog een mail voor een digitale bevestiging of zo iets. We begrepen niet waarom het allemaal zo ingewikkeld moest zijn. Een week later kreeg ik via de mail het bericht dat ze ons huwelijksboekje niet kunnen accepteren. Dat is natuurlijk allemaal in de Nederlandse taal. We moesten ons huwelijksboekje laten vertalen door een beëdigde vertaler. Ik begreep er echt niets meer van. In het huwelijksboekje staan alleen de datum wanneer we getrouwd zijn en de namen van onze ouders. Ik heb niets gedaan met deze mail. Want het begon nu toch pure onzin te worden. Natuurlijk kreeg ik de weken daarna nog wel via de mail diverse keren een herinnering voor het vertaalde huwelijksboekje.

Een maand later kregen we alle twee via de post een aangetekende brief . In die brief werd aangekondigd dat we nog 1,5 maand van de rekening gebruik kunnen maken. Maar dan stopt de BNP met onze rekening. Met de reden dat we niet reageren op een herhaaldelijk verzoek.

Dat is wel even heftig. Want juist via deze BNP rekening lopen veel automatisch maandelijkse betalingen. We probeerde nog de rekening weer terug te laten plaatsen op alleen mijn naam. Maar de bank ging hier niet in mee. Nog 1,5 maand de tijd om een nieuwe bankrekening te realiseren.

Ik ging die volgende week naar de AXA vestiging in LIgnaires om ons in te schrijven. Natuurlijk weer zoveel mogelijk documenten mee om dit nu spoedig te kunnen realiseren. Ook hier weer veel invoeren in de computer. Ik ging naar huis met 3 documenten die ik compleet moet invullen. Dan kon het die volgende week worden afgerond. Maar om weer het bewijst aan te leveren dat we echt in Rezay wonen, willen ze een belastingdocument op onze naam hebben. Dus ging ik de volgende week met mijn aangifte inkomstenbelasting en de 3 ingevulde papieren weer naar het kantoor. Helaas wil men niet de aangifte hebben, maar de aanslagbelasting 2023. Maar helaas die heb ik nog niet binnen, dus kopieerde  ik de aanslag 2022.  Toen kwam het volgende probleem als ik deze documenten overleg bij mijn zoveelste bezoek. Want de adressering om mijn belastingaanslag staat nog op het oude adres. Een jaar geleden zijn alle straatnamen in ons dorp gewijzigd en hebben we dus een compleet nieuw adres. Dus dat kon niet zo worden geaccepteerd.  Ik moest naar onze gemeente voor een document waarin ze verklaren de adres wijziging bevestigen. Nadat ik dit ook weer had ingeleverd was het hoopvol wachten of alles nu correct is. Gelukkig kreeg ik na een week een mail dat we een AXA bankrekening hebben.

Maar om de e-mail adressen, wachtwoorden en veiligheidscode in te voeren is  de man van het AXA kantoor nog wel een 20 minuten bezig geweest voordat alles echt helemaal rond was.

Gelukkig waren Bram en Luna die week bij ons. Zij hebben tot slot voor ons de pincodes kunnen achterhalen. Nu nog een klusje om alle automatisch maandelijkse betalingen naar de AXA bank over te zetten.

Maar de story is nog niet afgelopen. Ik had van het AXA kantoor een documenten meegekregen wat ik bij het BNP kantoor kan overleggen om ons saldo wat nog op de BNP rekening staat over te schrijven naar onze nieuwe AXA rekening.

Dus weer naar de vestiging van de BNP bank. Als ik in mijn beste  Frans vraag om dit te regelen  is er bij de man achter de balie verbazing. Hij kan nergens in hun systeem zien dat onze rekening  wordt geblokkeerd. Ik vertel hem echt dat vanaf de volgende dag we officieel aangetekend bericht hebben dat we dan geen gebruik meer kunnen maken van onze BNP rekening. Er word een collega bij gehaald. Ze zien wel in de e-mail correspondentie dat we niet gereageerd hebben op de diverse verzonden e-mails. Maar van een blokkering kan ze niets vinden.  Ik begin nu toch wel geïrriteerd te raken. Want ik moet met Geertje terugkomen omdat ze voor het stopzetten van een rekening alle twee onze handtekening moeten hebben, en natuurlijk ook niet vergeten ons huwelijks boekje.

Ik begin nu een beetje boos te worden. En dan spreek ik ook makkelijker Frans. Ik zeg dat wij geen handtekening gaan zetten omdat wij de rekening nooit hebben willen stoppen. Jullie bank vind het nodig om als men niet voldoende reageert een rekening compleet te blokkeren. Doe dat dan en maak ons geld over.  Maar helaas het is weer niet hun bevoegdheid en de rekening blijft gewoon voorlopig bestaan verzekerd ze me. Maar het zal nog wel vervolgd worden.

Ik overdenk dan dat dit in Nederland toch makkelijker zou  zijn gegaan. Hier in Frankrijk heeft men geen burgerlijke stand. Dus kan je niet net als in Nederland een uittreksel van je burgerlijke stand krijgen. Als men dit in Frankrijk had gehad waren er in ieder geval veel minder problemen geweest.

Ik denk dan nog terug aan mijn aanvraag van mijn bankrekening in Nederland. Ik was denk ik net 19 jaar was. Ik ging naar onze vestiging van de Rabobank. De man achter de balie kent me  en zegt dat hij dat wel kan regelen Met 10 minuten stond ik buiten nadat ik enkele handtekening had geplaats. En  had ik een eigen bankrekening die ik nu nog steeds gebruik.

De Olympisch vlam door La Chatre

Als ik lees dat de olympische vlam ook door La Chatre gaat moet ik dat natuurlijk een keertje meemaken. Dat gaat nooit meer gebeuren dat ik dat zo dichtbij kan meemaken.

De vlam werd aangestoken op 16 april in Griekenland. Zoals gebruikelijk startte het vuur in de Griekse stad Olympia. Na negen dagen Griekenland te hebben doorkruist werd Frankrijk als organiserend land verantwoordelijk voor de olympische vlam. Per boot werd het vuur overgebracht naar Marseille waar een estafette door Frankrijk begon. Deze rondreis is gepland van 9 mei tot en met 7 juni. De eindbestemming is Brest. Maar ook komen ze dus bij ons in La Chatre

Vanuit Brest gaat het olympisch vuur weer per boot verder. De eindbestemming is dan Guadaloupe met uitgebreide tussenstops in Polynesië, Guyana, Réunion en Martinique. Na deze estafette op zee keert het voor een laatste keer terug in Frankrijk. Vanuit Nice volgt een nieuwe trip door het thuisland. De vlam passeert Albertville, de plek waar in 1992 de winterspelen werden georganiseerd om alvorens voor een eerste keer naar Parijs te gaan.

Ik had al lang de aankondigingsborden overal gezien. Dit gebeurt toch nooit meer dat dit evenement zo dichtbij te zien is. Dus samen met onze vrienden Joke en Pieter Joost al vroeg in de morgen afgelopen maandag naar La Chatre. We hadden al gelezen dat heel de stad vanaf negen uur hermetisch zou worden afgesloten. Dus parkeren kon volgens alle informatie alleen buiten de stad. Wel vroeg, want de fakkeltocht zou pas om 12 uur van start gaan bij een sporthal in de stad en dan via een uitgestippelde route naar het marktplein in het centrum gaan.

Maar om 10 uur lukte het ons om toch via een klein sluipweggetje op 200 meter van het centrum de auto te parkeren. Op het grote plein waar altijd de markt is, zou de tocht eindigen. Dus wij gingen daar naartoe.  En toen stonden er al honderden mensen. Wat elk uur met honderden werd aangevuld. Maar wat een show allemaal eromheen. Dansgroepen, zanggroepjes, een harmonieorkest. Allemaal om de tijd op te vullen want zo rond 1 uur zou de fakkel op het marktplein aankomen. Naast een grote overdekte tent waar diverse optredens waren te zien konden we op een beeldscherm zien hoe de fakkeldraagster geflankeerd door een grote groep lopers richting onze kant kwam. Maar wat ons ook opviel was de gigantische hoeveelheid gendarmerie. Op motoren en busjes vol met gendarmerie die steeds het rondje om het plein inspecteerde. Maar op het plein stonden permanent ook wel meer dan 25 gendarmes. Een helikopter boven de stad.  En dat allemaal om een fakkel van A naar B te brengen. En probeer niet voorbij een dranghek te komen. Je werd onmiddellijk teruggefloten. Ja, en dan net als bij een wielerronde, vele reclamewagens. Ook natuurlijk auto’s met officials. Ook 2 bussen waarbij je allemaal olympische dingen kon kopen. Petjes, t shirts etc.  Maar als dan de fakkeldraagster komt geflankeerd door een groep lopers is het ook zomaar allemaal weer over. Het harmonieorkest probeert nog de mensen te vermaken, maar langzaam loopt het plein weer leeg.

Ondanks de drukte konden we dit bijzondere evenement afsluiten met een heerlijke plat du jour.

Wateroverlast.

We wonen nu ruim 6 jaar hier in Rezay. Maar wat een ongelooflijk nat voorjaar. In al die jaren is het nog nooit zo nat in de tuin geweest. Op veel plaatsen staan gewoon plassen op het gras.  Ik heb het nu wel een keer kunnen maaien, maar ook al een paar keer vast gestaan met de zitmaaier. Op veel plaatsen is het gras heel drassig. En dan denk ik toch regelmatig aan de vele droge periodes dat ik elke dag wel water moest geven om de planten of boompjes niet uit te laten drogen. Dan toch maar liever elke dag water geven dan dit.

Want alles begint in de tuin wel mooi uit te lopen. Overal komen weer knoppen en blaadjes aan de bomen en struiken. Maar om dat te zien moet je nu wel je laarzen aan trekken.

En dan zaterdag. Toen ik uit ons keukenraam naar buiten keek zag ik dat de Sinaise , het kleine riviertje tegenover ons huis weer buiten zijn oevers was gekomen.  Wij hoeven geen zandzakken te gaan plaatsen want ons huis staat meters hoger. Maar het is wel weer een spectaculair gezicht. We hebben dit in de afgelopen jaren wel een paar keer meer gehad. Maar zo erg als zaterdag is het nog nooit geweest. Toen ik bij de rivier ging kijken, zag ik het al: Het kleine riviertje was nu een heel brede rivier geworden.  Het was net of ik aan de Loire rivier stond zo veel water en zo breed.  Het water kolkte met grote kracht langs de oude watermolen. Het departement was met 3  auto's en mankracht aanwezig om de weg naar het dorp Lignieres af te sluiten en omleidingen aan te geven.

 Ik ging later in de ochtend boodschappen doen in Le Chatelet. Overal zag ik dat de rivier tientallen meters buiten zijn normale omvang was overgelopen. Toen ik in de avond nog even een rondje door het dorp liep zag ik dat we nu ook ramptoerisme hadden. Nog nooit heb ik zoveel mensen gezien tijdens mijn rondje met onze hond  door het dorp.

Het is allemaal zo verzadigd van het vele water van de afgelopen periode, bij elke nieuwe regenbui blijven deze plassen op het gras staan.

De vijver is nog nooit zo vol met water geweest. Het water loopt nu aan de zijkant over de folie heen de tuin weer in. 

Ik heb het eerste exemplaar

Maar nu: Eten is een feest.

Het was ook wel weer eens een bijzondere week. Een week in het teken van lekker eten.

Elke week kaarten we een avondje met onze Nederlandse vrienden die op maar zes kilometer van ons af zijn gaan wonen. Natuurlijk eerst even wat kletsen, een glaasje wijn, lekker iets eten en dan tot vaak laat in de avond gezellig kaarten. De ene week bij ons en de andere week bij hen. Doordat ze al twee weken bezig zijn met een nieuwe vloer in de woonkamer, was het kaarten de laatste weken bij ons. We dachten deze week dat het wel weer bij hen zou kunnen zijn. Maar toch een vergissing. Want toen we net ons pad af reden om naar ze toe te gaan, zag ik de auto van ze aankomen. Ja wat dan. We moeten toch wat eten. Dus na overleg dan maar uit eten in een voor ons bekend restaurant in La Chartre. Zo onverwachts is natuurlijk best wel heel gezellig.

En donderdag hadden we om 10 uur een vergadering van de club van ouderen. Eén keer per jaar moet er toch vergaderd worden. Ik vind het altijd weer bijzonder hoe men daar vergadert.  Er worden wel  notulen gemaakt, maar ik heb ze nog nooit gezien. De financiële verantwoording staat geschreven op een a viertje.  Maar als zowel de voorzitter aan het woord is of de penningmeester vertelt hoe de financiële situatie ervoor staat. Dan is er maar een klein aantal van de aanwezigen die echt luistert. Rechts en links van me worden onderling gewoon gesprekken gevoerd die niets met de vergadering te maken hebben.  En om elf uur werd de vergadering alweer afgesloten. Nu moesten we nog een ruim uur wachten op het diner. Want deze middag gaan we ook weer met zijn allen lekker eten. Dit wordt meestal door enkele leden van de club klaargemaakt. Tijdens de vergadering was van de 36 leden van de club hooguit de helft aanwezig om deze vergadering bij te wonen. Maar om twaalf uur was bijna het totale ledenbestand aanwezig. Natuurlijk, eten is in Frankrijk een feest.  Ook die vrijwilligers kunnen een heerlijk diner op tafel zetten. Voorgerecht, hoofdgerecht, kaasplateau, dessert en natuurlijk ontbreekt de wijn in verschillende soorten ook nooit. Moe maar voldaan gingen we pas om half vijf weer terug naar huis. Moe van het toch zoveel mogelijk proberen te praten met onze Franse dorpsgenoten. Maar het was wel weer erg gezellig

Die middag werden we ook uitgenodigd om zaterdag naar het diner van Saint Vincent / Saint Blaise te komen.  Dit zou in de feestzaal van ons dorp plaatsvinden. Het zou om ongeveer 12 uur beginnen, werd ons verteld. Maar toen wij daar om 12 uur aankwamen, waren er nog maar ongeveer 12 mensen. Maar dat kwam doordat er eerst een ceremonie in de kerk was. Daar hoor je eigenlijk eerst bij te zijn. Want dat hoort allemaal bij Saint Vincent. Daarna was er nog de kranslegging bij het monument. Pas ruim na 1 uur was de zaal vol met meer dan 60 mensen. Aan het eind van de zaal stonden lange tafels, schalen met broodjes om de eerste honger te stillen. Omdat weg te spoelen natuurlijk ook ruim voorzien van witte wijn of rosé.  Wel erg leuk omdat we nu ook weer eens veel andere bewoners van ons dorp ontmoeten. We gingen pas om half twee echt aan tafel. Het diner werd verzorgd door een catering. En als je dan praat over lekker eten dan hebben we dat die middag toch wel gehad. Een heerlijk viergangendiner wat fantastisch verzorgd werd. We kwamen niets te kort.

Ik heb gegoogled om te weten te komen waarom dat Saint Vincent/Saint Blaise hier een feest is. Het is in ons dorp een broederschap die in 1946 is opgericht. Toen misschien met andere bedoelingen dan nu. Oorspronkelijk heeft het met de zegening voor de komende oogst te maken, las ik. Maar het gaat er nu vooral om lekker te eten en drinken met zijn allen. We waren om ruim 6 uur thuis. Super lekker gegeten weer maar wel moe van de hele middag toch weer proberen met veel mensen in het Frans te communiceren. Dus al heel vroeg in de avond zochten we het bed op. Toch wel weer een heel speciale week.

Natuurlijk wordt na afloop van het heerlijke eten nog even de jaarlijkse officiële foto gemaakt.

Rezay in kerstsfeer.

Net als elke gemeente in onze omgeving, tovert onze gemeente het dorp ook in een leuke kerstsfeer. Ook zien we steeds meer dat onze inwoners ook hun huis of omgeving met sfeerverlichting opleuken.

Nog een weekje en dan is 2023 alweer verleden tijd.  Voor ons weer een jaar met heel veel leuke belevenissen en gebeurtenissen. Veel van dit alles heeft u kunnen lezen op mijn website.

En wat vind ik het leuk dat zoveel mensen regelmatig mijn website en mijn blog volgen.   Elke maand krijg ik een overzicht uit welk land en uit welke plaatsen mijn bezoekers komen. Dat is uit heel Europa met natuurlijk de meeste bezoekers uit Frankrijk en Nederland. Maar ook uit de Verenigde Staten, Australië, en Curaçao.

Afhankelijk van het onderwerp van mijn blog krijg ik ook elke keer weer enorm veel reacties. Ik vind dat natuurlijk erg leuk.

Voor mij dus alle reden om ook in 2024 door te gaan met het regelmatig delen van die dingen die wij hier beleven.

Begin volgend jaar komt dan toch mijn boek uit. Mijn boek over wat we allemaal het eerst jaar beleefd hebben, en alles wat ervoor kwam kijken voordat we hier in Frankrijk zijn gaan wonen.  Ik denk een heel herkenbaar boek voor al diegene die ook die stap eens hebben genomen. Of voor iedereen die ook een droom heeft om eens naar een ander land te verhuizen.

Dan natuurlijk in dit laatste blog van dit jaar onze wensen voor het komende jaar. 

Blijf ondanks de vervelende en nare gebeurtenissen die we regelmatig horen of zelf beleven positief. Een glimlach doet veel meer dan een boos gezicht. Maar het allerbelangrijkste. We wensen jullie allemaal een goede gezondheid.

Tot volgend Jaar Geertje en Jan

Wat is dit nu weer.

.En het is inderdaad een boerenprotest.

De vakbond van Franse jonge boeren, de FNSEA Centre-Val de Loire Jonge Boeren Union Centre-Val de Loire Jonge Boeren

 Deze vakbond hier in ons regio maakte dit vanavond op mijn facebook account bekend. Ik heb het vertaal met Google translate dus er kan best wel een vertaalfoutje in zitten

😱🤬WIJ LOPEN OP JE HOOFD🤬😱

NEE, je droomt niet 🤯!

Gisteravond zetten de leden van Jonge Boeren 28 en FNSEA 28 de afdeling letterlijk op zijn kop! Ruim 650 gemeentelijke in- en uitritborden zijn op hun kop gezet...

💡Maar waarom??

🤷‍♂️Wat is de boodschap achter deze symbolische en niet-vernederende vakbondsactie?

👉 “We lopen op ons hoofd! Geen transitie onder druk.”

Kortom, wij willen een landbouw aan de kaak stellen die op zijn kop loopt tussen het verhogen van de belastingen, het opstapelen van regels en beperkingen, oneerlijke Europese en mondiale concurrentie en tegenstrijdige maatregelen.

Geconfronteerd met deze verstikking door de regelgeving zijn onze boeren ontmoedigd 😤. We moeten HANDELEN en SNEL om Ferme France te redden 🇫🇷🚜🐮!

🙏 hartelijk dank aan onze sterk gemobiliseerde leden en aan de gemeenten die begrip en steun hebben getoond voor de agrarische wereld.

PS: wees gerust, er is geen stadsbord mishandeld tijdens de operatie 😅 en we zullen u de zeer (zeer) talrijke foto's van teruggestuurde borden besparen.

Ik vond het wel weer leuk om dit met jullie te delen.

Groet Jan

Sigaren roken en cognac drinken.

Soms ervaar je weer eens van die mooie momenten.

Drie weken geleden was onze oudste kleinzoon Bram enkele dagen bij ons in Rezay.  We hebben die dagen wat leuke klusjes aangepakt, maar ook veel gekletst. Als je zo samen bent heb je toch heel andere gesprekken dan als je met meerdere bent. Bram zijn verhalen over zijn studie, zijn werk, zijn uitgaansleven etc. Ik ook met verhalen over mijn verleden en werk. Op een gegeven moment vertelde ik het verhaal dat ik weleens sigaren rookte. In de periode dat ik voor mijn werk regelmatig presentaties of bijeenkomsten organiseerde, was ik met collega’s dan vaak in een hotel of restaurant. Aan het einde van de avond zat ik met collega’s nog even gezellig aan de bar. Ik werd dan vaak verrast doordat een collega een koffie, glaasje cognac en een sigaar voor me had geregeld.

Bram vond dat verhaal zo leuk. Opa aan de sigaar. Hij stelde voor dat als hij over 14 dagen met de herfstvakantie samen met Merijn en zijn ouders weer hier was, dat de mannen ook een sigaar moesten gaan opsteken gecombineerd met een glaasje cognac.

 Natuurlijk spraken we dat af met elkaar.

Dus de dag voordat het team Assendelft weer bij ons was heb ik 4 grote sigaren gekocht en een flesje cognac. Elke dag werd er wel gevraagd, zullen we nu die sigaren gaan roken. Nu was ik zelf net weer een beetje hersteld van een griep dus had ik er nog niet veel zin in. En ook was het weer nou niet zo mooi om lekker buiten een sigaartje te gaan  roken. Binnen in huis was geen optie.  Maar de laatste dag dat ze er waren en al de klussen die ik graag af had willen hebben, klaar waren moest het toch gebeuren. Maar het bleef maar regenen. Gelukkig hebben we achter op ons terras een overkapping. Ik had daar de grote vuurschaal met hout aangestoken.  En daar zaten we dan om de tafel met een glaasje cognac en alle vier een sigaar in de brand. Wat hadden we een plezier. Op de foto’s is dat ook duidelijk te zien. Dit kan nog weleens traditie worden als ze er weer enkele dagen zijn. Alleen maar leuk toch

Toch maar zonnepanelen gaan plaatsen.

Deze zomer kreeg ik regelmatig de gedachten om ergens op ons huis zonnepanelen te gaan installeren.  Niet direct met het idee om onze maandelijkse elektriciteit rekeningen te verlagen. Ons jaarlijks stroomgebruik is niet zo hoog. Dus het installeren van zonnepanelen zou niet direct een interessante kostenbesparing opleveren. Maar waarom dan toch die gedachten om wel die investering te overwegen.

Zodra het in de herfst wat kouder begint te worden is vaak in de avonden de temperatuur in de keuken en in de kamer niet zo aangenaam. Maar ook weer niet zo laag om de grote houtkachels aan te maken. Om dan toch de temperatuur op een aangenaam niveau te krijgen gebruiken we daar enkele elektrische radiators voor.  Gewoon de goedkope eenvoudige radiators uit de bouwmarkt. Dat werkt altijd prima. En in Frankrijk is de kilowatt prijs voor elektriciteit niet zo hoog. En deze verwarming staat nooit echt urenlang aan. Dus wat kosten betreft zouden zonnepanelen niet direct een grote besparing opleveren.

In de winterperiode als het echt koud begint te worden gaan wel de twee houtkachels aan. Direct uit bed vandaan is mijn eerste klusje de kachel in de keuken aan maken. Want ondanks ons huis wel goed geïsoleerd is wordt de temperatuur in de keuken in de nacht en ochtend dan onaangenaam van temperatuur. Om de temperatuur wat sneller om hoog te krijgen zet ik ook even een uurtje de eclectische radiator aan. De grote houtkachel in de kamer maak ik meestal zo rond vijf uur aan waardoor het in de avond heel behaaglijk is. Omdat we alleen dus de houtkachels inde kamer en in de keuken als verwarming hebben kan het in de winter in andere delen van het huis toch wel behoorlijk koud en onaangenaam zijn. Dus begon bij mij het plan op te komen om meer gebruik te gaan maken van elektrische verwarming.  Dit alleen om deze koude gedeelten van ons huis in de winter wat op een aangenamere temperatuur te hebben. Eigenlijk gewoon wat meer comfort in het hele huis. Met een tijdklok zou het in de keuken als we uit bed komen dan in de ochtend direct al veel aangenamer zijn. Ook zou ik in de kamer overdag de kamertemperatuur ook wat hoger kunnen. En als je dan zonnepanelen hebt maakt het ook niet uit hoelang je de radiators aan hebt.

Toen ik hoorde dat onze vrienden in Montgenoux zonnepanelen gingen aan schaffen heb ik ook offerte laten aan vragen voor panelen bij ons.  Ik had daarvoor een mooie plaats bedacht. Achter op het dak van het kleine schuurtje kon ik makkelijk 8 panelen installeren.  Niet direct de meest ideale plaats wat betreft zon ligging.  Maar ergens anders panelen op ons huis was geen optie. Dat zou zo afbreuk doen aan ons mooie huis.   Onze vrienden besloten om via een bedrijf in Nederland de zonnepanelen aan te schaffen Het moest mogelijk zijn om dat in eigen beheer te kunnen installeren. Dus hebben we via dit bedrijf ook onze panelen besteld. Dus enkele weken geleden werden deze panelen bij ons afgeleverd. Inclusief alles wat nog meer nodig is om de installatie te voltooien.

Toen onze oudste kleinzoon enkele dagen bij ons was zouden we samen alvast beginnen met het installeren van de panelen. Een leuke klus om dat samen met je kleinzoon te gaan doen.

Maar tot mijn schrik zag ik dat er op het dak waar we de panelen zouden gaan plaatsen het dak nog half in de schaduw lag. Doordat de zon nu veel lager staat komt er pas zo rond het middaguur echt zon op het dak. En ik zag die middag ook dat het dak om drie uur alweer volledig in de schaduw lag. Dat was in de zomer heel anders. Dus op dit dak zonnepanelen was geen optie. Maar wat nu?

We kwamen tot de ontdekking dat er dichtbij of om ons huis geen enkele plek te bedenken was waar in de winterperiode vele uren zon zou zijn. We vonden wel een mooi stuk grond helemaal in onze achterste tuin. Hier schijnt de zon bijna de hele dag. Een ideale plaats. Maar dat was wel 80 meter van de woning. Om de panelen te plaatsen moest dan wel eerst een stellage worden gebouwd. Het was bijna herfstvakantie in Nederland dus zou het complete team van kinderen en kleinkinderen zoals gewoonlijk weer enkele dagen bij ons zijn. Dus best wel weer een leuke klus om dit dan samen te realiseren.

Jammer dat het net in deze week echt geen mooi weer is geweest. Dus tussen de buien door een mooie stellage gebouwd waar nu de panelen op zijn gemonteerd. En er moest tachtig meter kabel in gegraven worden van de zonnepanelen naar de omvormer in het schuurtje. Van de omvormer naar de meterkast in huis moest dwars door ons huis een aparte kabel worden aangelegd. Allemaal best wel grote klussen. Maar het is weer gelukt. Alles is gerealiseerd. Nu alleen nog wachten op de elektricien voor aansluitingen aan de omvormer en de meterkast. Op de foto’s een indruk van al de werkzaamheden

Code oranje. Pas op voor vallende pruimentakken.

Al in het eerste jaar dat we hier woonden heb ik fruitbomen geplant. Het zou toch leuk zijn om je eigen fruit uit de tuin te kunnen plukken. Maar het resultaat is tot nu toe maar erg matig. Aan twee appelbomen komen nu na 5 jaar wat kleine appeltjes. Maar het stelt nog niets voor. Een perenboom die ik heb gepland ook 5 jaar geleden doet nog helemaal niets. Nou ja, hij groeit wel goed, maar geen peren. Eén pruimenboompje geeft nu wel voor het eerst kleine pruimpjes.

Maar ik heb ook 2 bestaande pruimenbomen in de tuin. Ook daar kwamen elk jaar maar weinig pruimen aan. Maar wat er dit jaar gebeurt is onvoorstelbaar baar. Aan deze twee pruimenbomen komen nu gigantische hoeveelheden pruimen aan. Een tijd geleden ontdekte ik dat er een grote tak vol met nog groene pruimen was afgebroken. Niet door de wind maar door het grote gewicht van al die pruimen aan die tak. Ik zag ook dat een andere dikke tak behoorlijk aan het doorbuigen was door de zware last van al die pruimen. Dus daar heb ik toen maar een steun onder gezet. Maar sinds twee weken zijn er nu nog 3 grote takken gebroken. Twee takken zitten nog wel een klein beetje vast. Ik hoop dat daar de pruimen toch nog aan kunnen rijpen. Aan de takken die compleet zijn afgebroken worden de pruimen nu wel rond mooi blauw. Het lijkt of ze al mooi rijp zijn, maar van binnen nog hartstikke groen en niet te eten. Ik denk dat ze doordat ze los van de boom zijn niet meer gaan rijpen.  Nu hoop ik maar dat de takken die nog wel een verbinding hebben met de boom, nog wel gaan rijpen. Want dan kunnen we er nog een heerlijke pruimenjam van maken.  Het blijft voor mij een raadsel waarom er dit jaar nu deze gigantische hoeveelheid pruimen aan de boom is gekomen.

De vereniging  gaat door met het organiseren van leuke activiteiten in Rezay.

In  mijn voorlaatste laatste blogs heb ik geschreven hoe onze gemeenteraad een bizarre beslissing neemt.  Men heeft besloten om de huur op te zeggen van het pand wat de stichting ReNousZayVous sinds 2 jaar had gehuurd. Ik heb in dat blog omschreven wat de stichting allemaal voor gezellige en interessant activiteiten had ontwikkeld.

Ondanks vele protesten vanuit bewoners van onze gemeente maar ook van omliggende dorpen was het besluit definitief.

Maar gelukkig gaat het bestuur van de vereniging door. Men blijft zoeken hoe en op welke wijze ze als vereniging door kunnen gaan.

Het eerste resultaat van deze plannen is een prachtige avond met muziek.

Sylvan, ook een vaste bezoeker van de avonden, heeft een grote boerderij in het centrum van ons dorp.

In overleg met de vereniging heeft hij voor deze avond de boerderij geschikt gemaakt om daar deze avond te organiseren.  In de grote schuur is alles opgeruimd. Achter in de schuur is een podium waar de muzikanten kunnen spelen.

Buiten op het grote erf van de boerderij is ook een podium opgebouwd.  Een mooie oude Pipo wagen is de achtergrond van het buffet. Alle versiert met mooi verlichting en vlaggetjes.  Enkele enthousiaste vrijwilliger zijn weer heel goed bezig geweest om dit te realiseren

 Maar het bestuur en de vrijwilligers zijn niet in de steek gelaten. Wat weer een geweldige opkomst deze avond. Meer informatie over de geweldige avond heb ik geschreven onder de foto s

Wat een ambiance . Tientallen oude vloerkleden op de vloer in de schuur van Sylvan.  Een knalrood achterdoek en we hebben een prachtig podium.

Wij zouden zeggen de oudjes doen het nog best. Dat is helemaal waar voor deze twee heren met  deze mooie oude instrumenten. Leuk dat die ook een podium hebben gekregen.

En als iedereen wat lekkers mee gaat nemen,  kunnen we ook daar van genieten. Wat kan het toch eenvoudig zijn om een leuk feest met elkaar te beleven.

Het bleef nog heel lang gezellig in het dorp.   Op het buiten podium worden we nu heerlijk door de verschillende muzikanten  voorzien van   muziek.  Bijgestaan door een spontaan optreden van een dame uit het publiek.  Wat moeten we toch blij zijn met al deze vrijwilligers. Want ik realiseer me wel dat vanavond laat en morgen alles weer moet worden opgeruimd. Maar het was het allemaal waard. Ik kijk al weer uit naar de volgende activiteit

Wat beteken nu al die monumenten in ons dorp

Ik wandel bijna iedere avond wel met mijn hond een rondje door het dorp. Het is me al vaak opgevallen hoeveel monumenten  er in ons dorp staan. Monumenten waarvan ik van de meeste de betekenis niet van ken. Natuurlijk wel het monument voor de gevallen in de eerste en tweede Wereldoorlog. Ook van het monument dat tegen de zijkant van de westelijke muur van de kerk is geplaatst weet ik inmiddels wel wat van. Dit heeft te maken met de legende  van Sainte Solange. Bij de foto van het beeldhouwwerk  Sainte Solange heb ik deze informatie bij geschreven.

Maar wat al die andere monumenten betekenen heb ik geen enkel idee. Rezay had in het verleden over het algemeen een katholieke bevolking. Misschien dat katholieke lezers van mijn blog me een beetje verder kunnen helpen.  Maar ook andere informatie is welkom natuurlijk. 

Een onbegrijpelijke beslissing 

In de eerste jaren dat we hier in Rezay woonden hadden we in het dorp een leuk restaurant.  Een restaurant dat vanuit de hele wijde omtrek  liefhebbers van een lekkere maaltijd naar zich toe trok.

Anders dan de meeste restaurants in de omgeving kon je daar niet in de middagpauze een plat du jour voor een schappelijke prijs bestellen. De twee dames die het restaurant beheerde hadden altijd wel weer een speciaal menu op het programma.  Dus kon je daar heerlijk eten. En dat hebben we dan ook regelmatig daar gedaan. Ook onze vele gasten vonden het altijd weer een belevenis om daar zo vlak naast de deur van een heerlijk diner te kunnen genieten. Helaas moesten de dames door gezondheidsproblemen enkele jaren geleden stoppen met hun activiteiten.   Ontzettend jammer. Want naast heerlijk eten was het ook altijd heel gezellig.

Het pand waar het restaurant in was gevestigd is eigendom van de gemeente.  De pogingen van de gemeente om een andere exploitant te vinden hadden geen resultaat.

Maar 2 jaar geleden deden een aantal enthousiaste dorpelingen een oproep aan de inwoners. Het plan is om in het voormalige restaurant weer activiteiten te gaan organiseren. Men dacht aan op kleine schaal  winkelactiviteiten, eetgelegenheid, depot de pain, ontmoetingsruimte ,etc. Dit zou gerund moeten worden door een team van vrijwilligers.  Dankzij de vele reacties van onze dorpsbewoners werd een verzoek tot huur van het pand aangevraagd bij de gemeente.  Er werd een stichting opgericht die al deze activiteiten zou organiseren en coördineren.

Met de naam van de nieuwe stichting: ReNousZayVous  werden al snel de eerste activiteiten  georganiseerd.  Natuurlijk waren wij zo veel mogelijk aanwezig .  We hebben er heerlijke maaltijden kunnen nuttigen, genoten van bijzondere muziekavonden, geweldig mooie theatervoorstellingen. Naast deze activiteiten organiseerde de vereniging ook elke maand een kledingbeurs, werden er wandelingen georganiseerd door onze mooie omgeving, een plantenruilbeurs en nog veel meer leuke dingen die het centrum van ons dorp weer gezelligheid bracht. In het weekend was de bar open om weer eens gezellig te kunnen kletsen.

Kortom er gebeurde weer van alles in ons dorp.

Maar tot schrik van het bestuur en de vele vrijwilligers krijgt de vereniging het bericht dat de gemeente de huurovereenkomst per 15 juni gaat beëindigen. Als reden die de gemeente geeft is dat "de vereniging het restauratie deel onvoldoende heeft ontwikkeld".

Een oneerlijke en brutale en onbegrijpelijke beslissing voor ReNousZayVous.  Op een avond hield de vereniging een buitengewone algemene vergadering, in aanwezigheid van drieëntachtig van haar 192 leden. Dan is het ontzettend jammer dat mijn kennis van de Franse taal onvoldoende is om alles te verstaan. Maar er werd besloten met tegenargumenten een nieuw gesprek aan te gaan met het gemeentebestuur.  Een petitie ondertekend door bijna 900 mensen geeft het bestuur steun.

Toch neemt de meerderheid van de gemeenteraad de ongelooflijke beslissing dat per 16 juni de huurovereenkomst definitief is opgezegd.

Hoe kan de gemeenteraad beslissen dat het restaurant gedeelte hoofzaak moet zijn. De gemeente zou trots moeten zijn dat een team van enthousiaste mensen weer leven brengt in ons stille dorp. Hoe kan men verwachten dat in een gemeente met ruim 200 inwoners een horeca onderneming rendabel is te maken..

Als ik mijn dagelijkse rondje door het dorp wandel zie ik dat er weer een pand nutteloos leeg staat.. Jammer hoor.

Op deze plaatjes hieronder een sfeerbeeld van de vele activiteiten die de afgelopen jaren zijn ontwikkeld.   Niet allemaal horeca evenementen. Maar wel vele activiteiten die voor ons als inwoners van Rezay het wonen nog plezieriger maken.  Een gelegenheid in het dorp waar we elkaar als dorpelingen   in ontspannen sfeer konden ontmoeten.

Naar de markt in La Chatre

Elke dag is er in onze omgeving wel ergens een markt. Sommige heel eenvoudig met maar weinig aanbieders, maar ook markten met een groot en uitgebreid aanbod. Deze markten zijn altijd alleen in de ochtend. Zo rond het middaguur begint iedereen alweer de boel op te ruimen.  Wij vinden het altijd weer leuk om de markt te bezoeken. Ook als we niet iets nodig hebben. Op zaterdag is er in La Chartre altijd een redelijk grote markt.  Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik altijd alweer snel ben uitgekeken. Wat me wel steeds verbaasd is het koopgedrag van mensen. Zo heb je op de markt 2 kramen waar je gebraden kip direct van het spit kan kopen. Zolang we al op de markt komen staat bij de ene kraam een lange rij mensen te wachten op hun beurt. Bij de andere kraam kan je zo een gebraden kip meenemen. Wat kan er nu toch voor verschil zijn in een gebraden kip. Maar als wij zelf een kippetje gaan kopen staan we natuurlijk ook in diezelfde rij. Op de markt in Saint Out (elke dinsdagmorgen) zag ik datzelfde bij een kraam met vleeswaren. Ik denk dat er op die markt wel 4 van deze aanbieders staan. Maar bij die ene kraam staat altijd een lange rij wachtende.  Zou er dan zoveel verschil in kwaliteit of prijs zijn?

Het mooiste van de marktdag is voor mij even mooi zitten op het terras. Zeker in La Chatre is dat altijd wel weer even wachten op een vrije tafel. Maar elke keer lukt het toch wel. Zo zag ik zaterdag een man en een vrouw die aanstalten maakte om weg te gaan. En dan moet je er snel bij zijn. Dus had ik al snel een mooi plekje. Ik kan daarvan genieten. Een lekker biertje erbij.  Wel weer erg stom van deze terrasbeheerder. Ik bestel voor Geertje een flesje 0.0 bier. Komen ze dat brengen is het niet koud. En ook voor 0.0 bier moet het bier koud zijn. Geertje terug met het flesje. Sorry mevrouw, we hebben geen gekoeld 0.0 bier.  Ik vind dat dan weer zo dom. Er zijn zoveel mensen die nu alcoholvrij drinken. Daar moet je toch rekening mee houden. Maar dat was zaterdag niet de enige tegenvaller. Meestal gaan we na het terras even wat eten.   We gaan dus lekker op een mooi buiten terras zitten. De eigenares die we redelijk kennen biedt ons een speciale salade aan.  Geertje heeft daar wel zijn in, maar ik zie een ander lekker gerecht op de kaart: een Soiries d' Agneau.  Dan krijgt Geertje een groot bord met in het midden van het bord de sla. Er om heen wat gesneden vleeswaren en een klein stukje koude kip. Dit aangevuld om de salade heen met geraspte wortelen. Wat rijst en een salade mix wat net als de geraspte worteltjes uit een pot van de supermarkt komt. Dus niet echt een specialiteit. Ik merk dat het vlees van de Agneau maar moeilijk weg te snijden is. Al snel merk ik ook dat de binnenkant van het vlees nog hartstikke koud is. Natuurlijk had ik daar direct wat van moeten zeggen. Maar ik ben verdergegaan met eten en verbaasde me steeds meer dat de binnenkant gewoon koud was.

Ik roep toch de eigenaresse die druk druk is.  Met een slap excuus gaat ze weer naar de volgende tafel. Dan zie ik even later de kok. Dus die roep ik aan. Bijna dezelfde reactie van dat had niet moeten gebeuren maar sorry.  Dat zoiets als restauranteigenaar je kan overkomen, kan ik me voorstellen.  Maar dan reageer je toch anders. Dan nog op de rekening een pichet met een halve liter rode wijn voor € 17,00 euro zijn we ook niet gewend.  Het is jammer, soms valt het mee en soms dus behoorlijk tegen. We hadden die week net nog een heerlijke plat du jour in onze favoriete Auberge gegeten voor € 18,50. Een keuze uit 3 voorgerechten, 4 hoofdgerechten, een kaasplateau en 3 nagerechtjes.

Gelukkig zijn er heel veel leuke restaurants in onze omgeving. Helaas voor deze eigenares zullen we daar niet meer komen te eten. Maar op de markt zullen ze ons nog vaak tegenkomen.

Als je dit zie. Wat is dan je eerste indruk ?

Herinneringen aan een geweldige tent . Hiermee vele jaren fantastisch mooie vakanties beleefd met onze kinderen.

Door mijn blog van vorige week kreeg ik heel veel reactie over de mooie tent die nu bij ons in de tuin staat. Dus vandaag eens niet uit ons leven nu. Maar het verhaal over onze de Waard tent.

Het was in 1978. We kampeerden op een camping aan de Dordogne. Camping La Vaurette. Onze tent was toen een grote bungalowtent die we voor de vakantie leenden van mijn broer. Op een middag wandel ik over het kampeerterrein. Op een mooi plekje dicht bij het water zag ik een geweldig mooie tent staan. Door mijn belangstelling komt de eigenaar naar me toe en vraagt wat ik zoek. Ik zeg dat ik hun tent zo mooi vind.  De vriendelijk man nodigt me uit om de tent van dichtbij te zien. Een enthousiast verhaal over de kwaliteit van de tent en het voordeel van een vaste kuip in de tent. Nooit last van ongedierte of wateroverlast bij heftige regenbuien.  Hij vertelde dat deze tenten in Noord-Holland in Schagerbrug werden gemaakt. Ze hadden gekozen voor het type Albatros. Maar hij adviseerde ons om maar snel na de vakantie naar Schagerbrug te gaan. Want ze hebben nog meer mooie modellen. Hij vertelde er wel bij dat deze tenten wel heel duur waren in aanschaf.  Met hetzelfde enthousiasme vertelde ik dit aan Geertje.  Die was het er al snel mee eens. Zo'n tent gaan we ook kopen. De eigenaar van de tent vertelt wel dat je dan wel snel moet zijn wil je er volgend jaar al mee kamperen. De wachttijd is vaak heel erg lang.

Dus gingen wij al snel na onze vakantie naar Schagerbrug. Wij woonden in Noord-Holland dus was maar 25 kilometer bij ons vandaan.  We hebben daar nog wel even gekeken naar de andere modellen. Maar de Albatros die we op de camping hadden gezien, moest het worden. Dus wij bestellen daar de Albatros. Ja, voor die tijd was het wel een erg dure tent. Iets meer dan 1200 gulden. Maar we hoefden niet vooruit te betalen. Als we de tent niet zouden afnemen waren er andere afnemers genoeg. In mei dus in 1979 konden we de tent ophalen.

De eerste keer proefkamperen in Sint Maartenszee. Wat waren we trots op ons bezit. Helaas, de laatste middag begon het te regenen. Dus moesten we de tent nat inpakken. Gelukkig hadden we een grote zolder om hem weer droog te krijgen.

Dan is het juli en echt 3 weken vakantie. Onderweg naar de Tarn. We gaan overnachten op een municipal aan de Loire. Ik maakte er een sport  van om de tent heel snel op te zetten. Toen waren de Waard tenten nog niet zo vaak te zien.  De eerste keren onderweg maakte ik ook alle scheerlijnen nog vast. Later, als we onderweg op een camping stonden, maakte ik de scheerlijnen om en om vast. Ook de binnenstokken liet ik dan gewoon los van de tent.  Dat overnachten met die grote tent was toch evengoed een behoorlijke klus. Want hoe ik alle kampeerspullen ook in het bagagewagentje opgeborgen had. Uiteindelijk moest toch alles er weer uit. En de volgende ochtend alles weer inpakken. We hebben ook voor onderweg weleens  een klein tentje meegenomen. Alleen om te slapen. Maar dat scheelde in de tijd en het werk niet zo veel. Dus later altijd weer onderweg naar het zuiden van Frankrijk de grote tent opzetten.

Vele vakanties was onze Albatros een heerlijk plekje op de vele campings die we in Frankrijk daar mee bezocht hebben. Toen onze kinderen niet meer meegingen op vakantie vonden we de Albatros toch wel erg groot voor ons tweetjes. In de gemeente Obdam was dat voorjaar een kampeermarkt. Dus we gingen hem verkopen. De Waard tenten hadden toen een bepaalde formule over de waarde van tweedehands tenten van De Waard. Ik weet niet meer precies maar het ging over het aantal weken dat je er mee gekampeerd had. Maar omdat we er al zoveel jaar mee weg waren geweest ging dat rekensommetje bij ons niet op. Geertje durfde niet hoger te gaan dan 700 gulden. Terwijl ik wel wat meer zou willen vragen.  Toen we die morgen op die bewuste kampeermarkt de tent aan het opzetten kwamen door de geuren van de tent alle herinneringen weer naar boven. Waarom verkopen we hem nu? Is toch eigenlijk zonde. Ik zei: weet je wat, ik zet er gewoon een bord op dat hij te koop is voor 1000 gulden. Om tien uur ging de markt open. Een jong stel komt regelrecht op onze tent af. Ze zijn zeer geïnteresseerd. Ik was natuurlijk de beste verkoper door mijn enthousiasme. Maar ze vonden het wel erg duur en gingen verder kijken. Maar ze worden direct alweer afgelost door een ander stel mensen. Terwijl ik nog met deze mensen staan te praten kwam de vrouw van het eerste stel naar me toe. Meneer vraagt ze, hij is toch nog niet verkocht. Ik zeg nee nog niet. Nou maar dan is hij nu verkocht, we kopen hem. In een tijd van 10 minuten verkocht voor een mooie prijs. 

Geertje had gezien dat er even verderop ook een De Waard tent te koop stond. Dit was de kleinere versie van onze Albatros. De Albatros Junior. Deze tent was nog maar 3 jaar gebruikt. Vraagprijs 1000 gulden. Daar hoefden we niet lang over na te denken. Dus we gingen naar huis met een nieuwere tent die ook een maatje kleiner was.

Met de Junior zijn we samen nog vele jaren in Frankrijk op vakantie geweest.  Totdat we besloten de tent maar vaarwel te zeggen en onze eerste caravan aan te schaffen.

Maar toen we ruim een maand geleden de Albatros van Paul en Judith op ons terrein aan het opzetten waren, kwam de herinnering weer keihard naar boven. We hebben afgesproken dat we deze zomer zeker nog eens enkele nachten in de tent gaan slapen.

Uit de vele vakantie albums uit onze Frankrijk vakanties een kleine selectie van onze Albatros op de diverse campings. Kwaliteit van de foto.s is natuurlijk niet zo optimaal.

Judith en haar groene vingers.

14 mei 2023. Net als vorig jaar heeft Judith een grote hoeveelheid tuinplanten voor ons gekocht.  Vorig jaar hebben we de hele zomer en herfst kunnen genieten van al die planten die de voorkant van ons huis mooi opfleurde. Toen ze 14 dagen terug hier weer voor een weekje waren had ze weer een mooie verzameling mee. Dus ook nu is het terras aan de voorkant van ons huis weer omgeven door allemaal verschillende bloeiende planten. Nu nog wel klein, maar net als vorig jaar wordt dit weer een bloemenzee. Ons terras aan de voorkant van ons huis is een ideale plek om 's morgens een kopje thee te drinken. Ook als de temperatuur buiten nog laag is geeft het zonnetje daar al snel een heerlijk plekje. Als Judith hier is, zitten we elke ochtend als het even kan daar te genieten.

Judith vindt het werken in de tuin heerlijk. Vorig jaar ontdekte ze tijdens een rondje wandelen door Rezay dat de gemeente werkman op een afgelegen stukje land een geweldige wilde bloemen tuin had gemaakt. Dat zou ook mooi in jullie tuin zijn, vond ze.  Op de plek waar ik in januari een grote hoeveelheid snoeiafval is verbrand heb ik de afgelopen maand de grond voorbereid om daar ook een bloemenzee  te gaan realiseren. Dus samen met Judith hebben we daar een groot pak wilde bloemenzaad uitgestrooid. Op het pakje staat dat het wel 14 dagen gaat duren voordat je de eerste plantjes naar boven ziet komen. Heel gek, maar na 3 dagen zagen we al dat er overal groen naar boven komt. Natuurlijk ook ontzettend veel stekels die ik tijdens het omspitten van de grond ook elke dag weer zag terugkomen. Dus nu elke dag wel wat stekels weghalen. Maar kijk maar eens op de laatste foto op de bladzijde van de tuin. Het wordt steeds groener.

We hadden de smaak te pakken. Want we hadden nog heel veel pakjes van verschillende bloemzaden over. Op de plek waar ik de afgelopen maand al mijn onkruid stortte hebben we 5 zakken tuinaarde er over verdeeld. Gewoon als proef daar de laatste zakjes overheen gestrooid. Van alles door elkaar. In tegenstelling tot het grote bloemenbed komt er nu na twee weken nog maar heel weinig op. We gaan het afwachten. Het is tenslotte een proef.

Wat nu ook geweldig groeit zijn de slaplantjes die Judith in de bakken heeft geplant. Voor meer foto,s kijk maar eens op de pagina over de tuin

Voor de 26e keer in Rezay

29-4-2023 In Nederland was het weer voorjaarsvakantie. Dus waren Paul, Judith, Bram en Merijn weer bij ons in Rezay. Judith had eens opgeteld hoeveel keer ze nu in Rezay zijn geweest sinds we in 2017 hier zijn komen wonen.  Dat is dus gemiddeld 5 keer per jaar. En elke keer is het voor ons allemaal weer een mooie periode van gezelligheid, lekker bij praten, vissen  en kaart spelletjes doen.

En als ze bij ons zijn moet er natuurlijk wel weer geklust worden.  Paul had al in Nederland 100 meter waterleiding en accessoires daarvoor gekocht.  Hij had het plan opgevat om een waterpunt te maken bij het zwembad. Dit voor het vullen van het zwembad en voor de buitendouche bij het zwembad.
De rest van de 110 meter gaat de grond in zo ver mogelijk naar achter om daar ook 2 waterpunten te realiseren.  Dit vanaf de grondwaterput in de voortuin. Hierdoor kan ik dan in extreem droge periode toch de tuin van water voorzien. Door de droogte van voorgaande jaren hebben diverse boompjes en struiken het niet overleefd. En als het allemaal straks is ingegraven heb ik met het maaien van het gras ook geen hinder meer van de tuinslangen.
Bram en Merijn werden de graafploegen. Gelukkig is het in deze periode nog redelijk te doen om te graven. Als het een lange periode niet heeft geregd kan je geen spa in de grond krijgen.
Terwijl de jongens aan het graven waren heeft Paul het werk aan de Pergola afgemaakt waar we in januari mee zijn geëindigd. De blauweregen heeft nu weer alle mogelijkheden tot uit te groeien zonder dat de pergola in gaat storten. Onder tussen werd ook nog even het zwembad weer opgezet.
Vorig jaar hadden we al bedacht dat we de grote De Waard tent van Paul en Judith, nu de hele zomer in onze tuin laten staan. Paul en Judith kamperen niet meer. En het lijkt ons wel een geweldig gastenverblijf. Dus nu staat ook de mooie Albatros in de tuin. Zelf hebben we daar ook jaren mee gekampeerd. Dus dat geeft wel weer nostalgische herinneringen als de tent eenmaal staat.
Ook heb ik samen met Paul de verlichting bij de Jeu de Boules baan en op het achter t terras weer opgehangen.
Laat de zomer maar komen we zijn er helemaal klaar voor.
Judith was natuurlijk ook alle dan hard aan het werk. Maar dat is een apart verhaal voor mijn volgende blog.

Een middag wijnproeven. Hoe leuk is dat.

9-4-2023. Ik heb nooit geweten dat hier in onze regio toch een heel bekend wijngebied is.  Op 20 kilometer bij ons vandaan is de gemeente Chateaumeillant. Naam en plaats hebben niets te maken met de bekende serie op de televisie in Nederland.  Rondom deze gemeente zijn verschillende wijndomeinen. Volgens de laatste cijfers is 90 hectare wijngaard verdeeld over 27 producenten. Die maken met elkaar toch maar 1200 hectoliter per jaar. Voornamelijk Rood en Rose

Alle jaren (nu dit jaar de 72^e keer) is er in het paasweekend in de grote sporthal van Chateaumeillant een grote wijnproeverij en wijnbeurs.  We hebben vlak bij ons Peter en Joke wonen. En Peter heeft behoorlijk veel verstand van de Franse wijnen. Als hobby maar ook door zijn eigen delicatessenwinkel in Nederland heeft hij veel kennis van de Franse wijnen opgedaan.  Als we bij elkaar op visite zijn, is de wijn regelmatig ook wel een onderwerp waar we over praten. Zo leer ik ook wat meer van de Franse wijnen en dat is best wel erg leuk.

Peter nodigde ons uit samen met een ander bevriend Nederlands stel om eens deze wijnbeurs te gaan bezoeken. Jammer dat Geertje  die ochtend  zich niet zo goed voelde , waardoor ze het besluit nam om niet mee te gaan.

In de sporthal staan een groot aantal stands van de diverse wijnproducenten. Peter legt ons uit dat de wijnen van Chateaumeillant onderdeel zijn van de grote bekende Franse wijnregio. De wijnen uit de regio Centre- Loire. Voor wijnkenners hierbij horen ook de bekende Sancerre en de Pouilly-Fumé en de Pouilly sur Loire. Maar ook nog 5 andere voor mij nog onbekende wijndomeinen in deze regio.

In het midden van de sporthal staan al rijen gedekte tafels, want natuurlijk is er ook na het wijnproeven gelegenheid om van een heerlijke lunch te genieten.  Om wijn te proeven heb je natuurlijk wel een glas nodig. Je moet dus eerst een glas kopen. Maar met dat glas kan je dan bij al die wijnproducenten de aangeboden wijn proeven. Ik heb zoiets nog nooit gedaan dus vind ik het weer heel interessant. En je bent niet zomaar weg bij de eerste producent die we bezoeken. Want hij heeft zowel rode, witte en rosé wijn om te proeven. Rose mag je het hier niet noemen want het heet hier Gris. Weer wat geleerd.  Bij de eerste 3 producenten die we bezochten, dronk ik het hele glas leeg. Er zat maar een bodempje in maar weggooien is zonde vond ik. Toch zag ik dat de meeste wijnproevers 1 slok namen, dat goed in de mond laten spoelen en dan daarna weer uitspugen. Op elke tafel stond een grote vaas waar je lekker in kon spugen. Maar na verschillende wijntjes geproefd te hebben ben ik ook maar begonnen, om na 1 slokje om de rest die nog in het glas zat in de vaas te gieten. Ik had die morgen nog niet veel gegeten en voelde al wel dat de drank ging werken. En we hadden nog heel veel producenten te gaan.  Dan is het fijn dat we eerst maar het voorbeeld van de vele bezoekers volgen om te gaan eten.   Een keuze uit 2 voor, hoofd en nagerechten. Als je bij de kassa je keus hebt gemaakt, kan je gewoon gaan zitten. Want alles wordt keurig geregeld.  Natuurlijk wel nog een fles wit en rood gekocht want bij eten hoort wijn. Ook zag ik dat de producenten ons voorbeeld volgden. Want bij de wijn stands was geen proever meer te zien. Ik dacht dat het hele gebeuren al was afgelopen. Maar Peter vertelt dat we na het eten gewoon doorgaan met proeven.  Tot dan had ik alleen maar rode wijn geproefd. Ik ben niet zon liefhebber van witte wijn. Maar nu kwamen we bij de producent van de Sancerre wijn.  Bij wijnkenners toch wel een hoogstaande kwaliteit. Ik heb er wel geen verstand van, maar als Franse inwoner weet ik dat toch wel. En dan ga ik die witte wijn proeven en krijg ik de neiging om het maar niet uit te spugen. Wat lekker.  De producenten staan er natuurlijk ook voor de verkoop. Dus daar maar flessen van gekocht. En dat ritueel kreeg zijn vervolg bij de Pouilly wijn. Ik die alleen maar rood ging proeven, koop wel flessen witte wijn. Maar ik had nog geen rood gekocht. Nou merkte ik wel bij mezelf dat ik na 7 producenten met rode wijn het verschil niet meer zo proefde. Dus heb ik voordat we weg zouden gaan toch ook maar rode wijn gekocht bij gewoon 2 aardige wijnboeren.  Dus mijn wijnvoorraad is thuis weer op pijl.  Toch een hele mooie dag. Volgend jaar met Pasen gaan we zeker weer.

Niet te koop, niet te huur en niet bewoond.

2-4-2023 Tijdens onze zoektochten door Frankrijk naar een geschikte woning zijn we in veel plaatsen geweest. Wat ons opviel was dat we regelmatig woningen zagen die niet bewoond werden. Dat kon je zo zien aan de staat van het huis en de tuin om de woning heen. Ik ben weleens door een gehucht gereden waar van de 6 huizen er maar 1 kon zien dat daar nog wel gewoond werd. Soms ook huizen op een mooie locatie. Maar geen bord van te koop of een bord van een makelaar.

In de jaren dat we aan het eind van onze vakanties in de mooie boerderij in Montgenoux logeerde werden we er ook mee geconfronteerd. Daar stond ook een woning waar we 2-ook nooit wat van activiteiten zagen. Een blauw zeil over de nok van het dak zagen we ieder jaar verder aftakelen. Regelmatig komen we nu nog op bezoek bij de nieuwe eigenaars van de boerderij. Maar het zeil is bijna weg van het dak. Grote gaten waar de wind en de regen vrij spel hebben. En ook weer een prachtige locatie met een groot terrein. Een groot gedeelte van de jarenlange begroeiingen wegkappen en je hebt ook nog een geweldig uitzicht . Voor ons echt onbegrijpelijk.

Maar in ons dorp zijn ook heel veel woningen waar al jarenlang geen enkele activiteit is waar te nemen. Elke avond loop ik met Beau onze labrador het rondje door het dorp. Dus elke verandering valt me direct op. Op dit moment staan er in mijn rondje door het dorp 10 woningen waar ik bijna nooit of helemaal nooit iets van activiteit heb gezien. En op al die woningen ook geen bord dat het te koop wordt aangeboden. Ik vind het zo bijzonder. Gelukkig zijn de andere 25 woningen wel bewoond. Maar wat zou ons dorp levendiger zijn als ook deze 10 woningen weer bewoond zouden worden. 

Bij dit onderwerp had ik ook deze onbewoonde huizen  met een foto hier aan toegevoegd. Helaas vind het gemeente bestuur dat ik hiermee de privacy van de huis eigenaren aantast. Dus helaas geen plaatjes en teksten bij deze woningen meer.

Een verzameling van reacties op mijn Muizenissen.

 26-03-,2023 *Je hebt bezoek van dassen, wildcamera ophangen, wij ook gedaan, en niet alleen dassen maar ook vossen en soms wilde zwijnen.

*Sinds de hond van de buren ook bij ons s'nachts patrouilleert hebben wij geen last meer van de boosdoeners.

*Op ons domein van 4 ha. houden wij een deel van het gazon graag als een biljart laken en de rest regelmatig maaien met als gevolg een bosachtige grond met ook mos etc. Voor de   rest vangt de poes zeer veel muizen net als de buizerd. Vanmorgen bij het opstaan stond een groepje van drie herten heerlijk op geen 10 mtr afstand van het slaapkamer raam   heerlijk te eten.

*Let eens op de groene specht of gaai. Zij maken ook dit soort gaatjes tijdens voedsel zoeken. Gaat vanzelf weer dicht, en waarschijnlijk ben je wat engerlingen kwijt.

*Valt zeer weinig tegen te doen, het is gewoon de NATUUR.

*Wellicht mollen.

*ja niet verwachten dat je in de vrije natuur een aangehaakt Engels gazon kunt onder houden. Is ook helemaal niet goed voor de bodem, zo'n eenzijdig gecultiveerd gras gewas. Kan     alleen met veel gif... Moet je niet willen.

*lekker laten woelen, die woelmuizen.

*Muziek is muze .Voor mijn hart. Elke muizenis veranderd .In een muze. Zonder in en is.

*Lijkt mij op holletje van veldmuis.

*Wij hebben op onze ruim 4HA everzwijnen, Reeen, Vossen en vermoedelijk ook Dassen, die hebben we nog niet gezien maar we hebben wel wat uitwerpselen gezien die daar op   wijzen. Wij hebben op onze weilanden ook dit soort gaten die ons niet helemaal duidelijk zijn ook mollegaten maar die zijn duidelijk anders dus we lezen graag mee wat het zou  kunnen zijn.

*Wat kan jou die gaatjes nu schelen jôh. Leven en laten leven. We gaan toch in Frankrijk wonen omdat we het aangeharkte Nederland zo zat zijn?

*Onder water zetten.

*Wonen op het platteland

*Kunnen ook gaatjes zijn van Krekels, onze gazon zit er vol van en soms krijg je er een gratis krekelconcert bij! Beestjes doen geen kwaad en verluchten uw gazon

*Vergassen of ze gaan "verhuizen" met karbiet

*Ik volg want ik heb ook zoveel gaten. Dit heb ik wel gevonden, maar weet niet of dit de oplossing is... https://www.melkbusshop.nl/woelmuizen-bestrijden/

*Wij hebben torren die zulke gaten maken en weet niet of het ook nesten worden maar niet zo intens als jij het beschrijft. Wij hebben wel veel rotskeien in de grond zitten.     Verder  vaak gaten in de grond van woelmuizen maar dat zijn er best veel en vang ik met mollenklemmen 

 dat zijn volgens mij wespen hebben dat ook gehad.

*Al mooi groen !

*Waarom persé een gazon? Leef en laten leven. Maai het gras voor wat het is en geniet van de natuur. Veel belangrijker! Ik wilde ook een mooi glad grastuin. Met de mollen, verdere   ongedierte, haal ik de hark door de mollen heuvels en maai. De tuin huisvest een mooi stukje natuur, nu.

*ik dacht het zelfde,

*zo is het, zaai mooie wilde bloemen das beter voor de natuur

*misschien eventjes zijn verhaal lezen? Dit is precies wat hij doet namelijk...

*sorry! Had zijn verhaal gelezen en dacht dat hij toch problemen heeft met het accepteren van de huidige situatie. That's all!

*Jan koster vraagt wat voor beestjes het zijn. Geen advies wat hij met z'n gazon moet doen.

*Dassen, daar wil je overigens je jack russell niet op loslaten, kleine kans dat ie dat overleeft

*Zo ziet ons gazon er ook uit, met dan nog wat molshopen, hondenkuilen en hele stukken alleen aarde waar de honden heen en weer rennen.  Het is niet anders. We vullen de   kuilen  met de hopen van de mollen en dan kunnen we het onkruid maaien, want gazon is er ook niet veel meer. 

*Een Jack Russel helpt. Die van mij vangt woelmuizen.

*Dassen

*Het is gewoon weiland, voor een mooi strak gazonnetje raad ik u aan een Vinex locatie in de Randstad 

*Woelmuizen?

*Het zijn muizen. Mijn buurman leerde me dat je er niets aan kunt doen. Gaat vanzelf weer weg en komt ook weer terug.

*Wij hebben hetzelfde probleem.

*Alles in Frankrijk is niet koek en ei.?

*Die dassen pullikken wel lekker de emelten uit je gazon, dat is wel weer fijn.

*Hoe vaker je met de zitmaaier maait, de sneller zijn de mollen weg, met woelmuizen is dat anders, wij hadden een super kat maar helaas is die er niet maar, gif werkt niet, gas of   benzine in de gaten en aansteken is alleen mooi for YouTube. het probleem is dat Dassen er ook graag naar graven en mollen doen dat ook. Maar de dassen maken echt een zooi van   het gazon, met de kat was dat anders, geen dassen, dus toch weer een kat.

*Het zijn misschien rat taupiers, oftewel woelratten. Die maken gaten van deze grootte en vaak heb je er ook een paar met hoopjes, zoals van molshopen maar dan wat kleiner.   Wij  hebben die hier ook veel in de tuin en weilanden rondom. Een hond of kat schijnt te helpen. Onze kat helpt echter totaal niet, lui beest...

*En voordat iedereen hier roept dat hij geen glad gazonnetje moet willen, jullie hebben duidelijk zijn stukje niet gelezen. Dit is namelijk ook niet wat waar hij naar op zoek is... Hij     vraagt zich alleen maar af wat dit voor dier kan zijn. Even verder lezen voor je reageert 

*Leef en laat leven. De natuur is ipv de dieren. Geniet ervan.

*Je kunt wel je best doen een prachtig gazonnetje te hebben maar in augustus is het vaak toch een gele prairie dus geniet er maar van dat is het buitenleven, stel je verwachtingen bij   dan geniet je. Als het woelmuisjes zijn dan gaan ze uiteindelijk vanzelf dood is mij verteld, ze vermeerderen zich een tijdje en uiteindelijk gaan ze dood aan hun eigen succes. De   natuur lost het zelf op.

*Ik denk dat je in Frankrijk niet echt zo'n strak gazonnetje kan krijgen als ik NL. Sowieso is het eind van de zomer toch geel of dor en vaak is het meer weilandgras dan echt   gazon. 

*Probeer ermee te leven, dat scheelt een hoop ergernis.

*Dit is geen gazon maar weidegras. Gezond met veel leven. Pas je de 5 stappen naar een gezond gazon toe? Anders wordt het nooit wat

*een kat (zelfs mijn labrador) vangt de muizen wel...

*Wat schattig een veldmuizen kolonie! 

*Vinden wij nu juist zo leuk aan Frankrijk er leeft nog van alles ipv een dood Nederland

*Ik vermoed ook dat het woelmuizen zijn. Wij hadden er een paar jaar geleden ook heel veel, en ‘avonds uilen er boven in de bomen. Nu zijn de woelmuizen weg (misschien ook door   de hitte van afgelopen zomer?), maar de uilen helaas ook. C’est la nature.

*Tja dat betekent gazon deugt niet. moeten struiken etc worden. Ze maken vast gaatjes. Het zal aan mij liggen, maar je tekst is voor mij onbegrijpelijk. Als je al een commentaar geeft is het   misschien wel handig dat men ook begrijpt wat je wil zeggen? k leg uit... de beestjes maken gaatjes ik zeg zet daar een boom of struik in. Als ze veel gaatjes maken kunnen er veel     struiken  in. Gazon is UIT. Nogmaals gras is voor koeien niet voor mensen. Dank je wel voor je uitleg.

*gooi eens wat kalk .

Muizenissen.

Wel heel wat anders dan de luxe van verwarmen in ons appartement.

Het wordt een boek.

5-03-2023  Dit is alweer mijn 16 e blog op de website. In de jaren hiervoor hield ik ons leven hier in Rezay bij op mijn eerste website vivre-en-france.nl.  Deze website heb ik al bijgehouden vanaf het moment dat we de plannen hadden on definitief in Frankrijk te gaan wonen. Voor ons was dat een mooi document om af en toe nog weer eens terug te lezen en foto’s te bekijken hoe het de afgelopen 5 jaar met ons hier is gegaan. Maar eind oktober vorig jaar kreeg ik bericht dat de provider van onze website vivre-en-france.nl alles heeft overgedaan aan een andere nog grotere provider. Dat zou geen probleem geweest zijn. Maar de wijze waarop ik teksten en foto’s zou willen plaatsen waren compleet anders dan bij mijn vertrouwde website. Ook de helpdesk van die nieuwe provider stuurde me voor mijn vragen van het kastje naar de muur. Bij een andere provider voor websites had ik ook een goede ervaring ik maakte daar websites voor mijn webwinkels en voor de zangkoren waar ik lid van was. Ik heb op een gegeven moment besloten om gewoon opnieuw te beginnen bij deze provider. Dus in november vorig jaar begon ik enthousiast met www.ons leven in frankrijk.eu

Ik vind het leuk om ons leven hier in Frankrijk met andere te delen  Met andere mensen die ook iets hebben met Frankrijk. En elke zondag als ik weer een nieuwe update plaats merk ik dat de website heel vaak wordt opgezocht. En in heel veel landen wonen of zijn er Nederlanders die regelmatig even de website bekijken. Afgelopen maand bezoekers uit 12 verschillende landen.

Op mijn oude website vivre-en france heb ik in die 5 jaar meer dan 300.000 bezoekers gehad. Maar omdat ik er toch niets meer mee kon doen heb ik die website per eind januari opgezegd. Ik realiseerde me wel dat als die website niet meer online zou komen dat ik ook al die informatie en belevenissen van 5 jaar Frankrijk niet meer zou kunnen inzien. Dat zou toch wel erg jammer zijn. Dus ben ik voordat de website niet meer bereikbaar zou zijn alles gaan kopiëren. Ik heb dus alle teksten en foto’s in aparte documenten opgeslagen. En toen ik door het kopiëren en opslaan alles weer eens had gelezen kreeg ik het idee om dat te gaan bundelen. Later dacht ik waarom maak ik er geen boekje van. Er zijn zoveel mensen die al die jaren onze belevenissen in Frankrijn blijven volgen. Dat zou toch een leuk boekje kunnen worden. Via het internet vond ik een uitgever die het leuk vindt aankomende schrijvers te helpen. Ik heb een manuscript gemaakt van al de verhalen over onze zoektocht naar een huis in Frankrijk tot aan de overdracht van ons huis in Rezay. Een maand geleden heb ik dit opgestuurd naar deze uitgever. Kreeg ik vorige week bericht terug dat de uitgever er veel potentie in ziet om er een boek van te maken. Maar volgens de uitgever zou het beter leesbaar zijn als ik de manier van zinsopbouw wat zou aanpassen.

Diegene die me op de website volgt moet vast wel eens opgemerkt hebben dat ik taalkundig niet zo goed ben. Maar ik vind schrijven wel erg leuk. Dus heb ik me nooit zo druk gemaakt over mijn mogelijke taalfouten. Voor een echt boek kan dit natuurlijk niet. En dan heb je geluk dat je een dochter hebt die me wil helpen. Judith heeft een echt taalgevoel. In de hoofdstukken die ze nu al nagekeken heeft zijn ook al zinnen heel mooi aangepast Hierdoor merk ik nu zelf ook dat het mooier leesbaar gaat worden. Het is nog heel veel werk. Maar er komt een boek. Wie had dat ooit gedacht

De Lente is in aantocht

22-03-2023 Het is bijna het eind van februari. En ook bijna eind van de winterperiode.  Hoewel de komende week kan het in de ochtend nog wel weer wat gaan vriezen. Maar toch zie ik dat de natuur al aan de lente gaat beginnen. Ik vind dit voor de tuin altijd een boeiende periode. Bij mij gaat er echt geen dag voorbij dat ik niet een rondje door de tuin maak. En in deze periode zie je bijna dagelijks dat er wel wat verandert. Als je zo een eerste indruk van de tuin hebt is het allemaal nog grijs en grauw. Maar kijk je wat meer naar de details zie je de lente komen. Ik heb een rondje tuin gister gemaakt om wat van deze ontwikkelingen vast te leggen. Je kunt ze zien in het menu “tuin, bos, park".  Best heel leuk.

In al die jaren dat we op vakantie zijn geweest in Frankrijk hebben we natuurlijk ook vele keren geprofiteerd van het heerlijk eten in Frankrijk. Vaak rond het middaguur bij een restaurant genieten van een plat du jour. Natuurlijk het liefst op het mooie buiten terras. Ik vond en vind het nog steeds zo mooi hoe de Fransen de tijd nemen om te lunchen. Dat is iets wat we in Nederland helemaal niet kennen. Deze middagpauze tussen twaalf en twee uur is heilig voor de Fransen. Dan moet je hem niet lastigvallen! Lunchen doe je dan ook niet in de bedrijfskantine die je in Frankrijk dan ook niet zo veel aantreft. De werkgever geeft zijn personeel liever lunchbonnen. “Alsjeblieft jongens, ga lekker met je collega’s een hapje eten, als je maar om twee uur terug bent!”.

Nu we alweer meer dan 5 jaar in Frankrijk wonen is voor ons het plat du jour in de middag ook een geliefd moment om van een heerlijke lunch te genieten.

Een Franse lunch bestaat meestal uit een viergangen maaltijd. Ze beginnen met een salade, als hoofdgerecht een goed stuk vlees of vis met een beetje groenten erbij, soms wat friet. Dan komt de kaasplank op tafel. De bedoeling is dat je van ieder stuk kaas een plakje afsnijdt. De bediening komt alweer snel om de plank op te halen waarna hij hem op de volgende tafel legt. Soms denken Nederlanders wel eens dat ze alles op moeten eten. Dat is dus absoluut niet zo! De kelner is niet blij wanneer hij ziet dat je al z’n kostbare kaas hebt opgepeuzeld.

Dan komt natuurlijk nog een lekker nagerecht. De maaltijd moet worden afgerond met een kopje koffie. De Fransman neemt er de tijd voor, het is immers het belangrijkste moment van de dag. Vandaar die lange pauze van 12 tot 2!

Op facebook las ik laatst dat uit eten in Frankrijk net zo duur is geworden als in Nederland. Maar ik begrijp niet hoe men tot deze conclusie is gekomen. Wij vinden dat je nog steeds bij ons in de omgeving voor een redelijke prijs uitstekend kan eten. De tijd dat we voor € 12,50 een uitgebreid plat du jour konden bestellen is er in onze omgeving ook niet meer We hebben ons vaak verbaasd hoe het mogelijk was om voor die prijs 4 gangen op tafel te zetten inclusief een pichet rode wijn.

 Vorige week woensdag hebben we weer eens bewezen dat dit echt niet zo is. Samen met Joke en Peter hebben we in de Auberge van Loye sur Arnon een plat du jour gegeten. Natuurlijk eten we niet meer voor € 12,50. En het menu kost nu € 16,50. Maar wat krijg je daar dan voor. Een keuze uit 4 voorgerechten, een keuze uit 4 hoofdgerechten, een kaasplateau en een keuze uit 3 nagerechten.  Een kwart liter rode wijn voor € 8.00, witte wijn voor € 5,00. Koffie toe voor €1,20. Nou ik weet zeker dat je dat niet voor die prijs in Nederland kan eten.  En het was nog superlekker ook.

10-2-2023 Toen we ons huis 5 jaar geleden hebben gekocht had het geen huisnummer. De naam van de bewoner en de straat aanduiding van Le Bourg was genoeg informatie voor de gele autootjes van de post. Want onze postbode hoeft allen de naam maar te weten. Toen ik een keer een brief niet gefrankeerd had kreeg ik die dezelfde dag nog terug van de postbode. Zij had aan mijn handschrift gezien gekoppeld aan het adres in Nederland dat het wel van mij moest zijn. Maar al snel ondervonden wij problemen met het bezorgen van bestelde producten.  Die hadden natuurlijk niet veel aan de naam en de straat. Ook de straatnaam Le Bourg stond nergens aangegeven.  Als je geluk had dat de bezorger wat moeite had gedan via de telefoon of op een ander manier kregen we het uiteindelijk natuurlijk toch.

Ik denk dat deze geluiden ook wel zijn doorgedrongen tot het gemeentebestuur. Wat voor de pakketbezorger een probleem is moet ook een groot probleem zijn voor de hulpverleners als brandweer, dokter, ambulance. En dan kan tijd erg belangrijk zijn. Dus al een jaar geleden heeft de gemeenteraad besloten om de huisnummering op nieuw vast te stellen. Ik heb wel begrepen dat je dat ook helemaal volgens bepaalde protocollen moet doen.  Ik denk dat het daarom wat lang geduurd heeft. Maar per 1 februari hebben wij een totaal ander adres. 

Om problemen met de bezorging te voorkomen had in al enkele jaren terug ons huisnummer 3 gegeven. Wij zijn immers het 3^e huis inde straat. Simpel toch.  Welgrappig dat dit zelf bedachte huisnummer ook al is overgenomen. Want we krijgen al regelmatig post met huisnummer 3. Maar ons nieuwe huisnummer is nu nummer 3740 geworden. Het blijkt dat we 3740 meter van een beginpunt wonen.  Als je dat weet kan het makkelijk zijn. Ook hebben we nu een officiële straatnaam.  Route George Sand.  Naar deze bekende schrijfster uit onze regio. Er zijn inmiddels tientallen straten, gebouwen, pleinen, camping, etc. met deze naam. Nu maar hopen dat de routeplanners ook snel onze straat en het huisnummer in hun systemen opnemen.

Onze dagelijkse boodschappen

 5 -2-2023

Voor de dagelijkse boodschappen hebben we een ruim aanbod van  mogelijkheden in onze omgeving. 

Op 12 kilometer van ons huis in Le Châtelet de U Expres supermarkt, de boulangerie, en een kleine markt op zondag met wisselend aanbod.  Voor het krantje, tijdschrift, kraslot of wat te roken is meestal elke morgen het café met de Tabac open.

In de grotere stad La Chatre op 24 kilometer een veel groter aanbod. Daar zijn veel supermarkten. De Lidl, Super U, Carrafour, Intermarche, en de Aldi. En op zaterdag een redelijk grote markt.

Ook kunnen we naar de supermarkten van Lingieres  13 kilometer of naar  Chatteau Meillant 21 kilometer

Dus keus genoeg. Wat ik leuk vind is het verschil met de Nederlandse Supermarkten. Ten eerste het aanbod. In de grotere supermarkten heb je naast alle etenswaren ook vaak een eigen slagerij en een visafdeling ook geen groot ander assortiment. Je kunt er nog geen auto kopen, maar bijna alles is wel te koop in die grote winkels.

Het afrekenen van je boodschappen is ook wel even anders dan in Nederland. Natuurlijk kunnen we hier op vele manier elektronisch betalen. De portemonnee kan thuisblijven. Maar nog steeds kan je de pech hebben dat in de rij voor je nog iemand met een betaalcheque gaat afreken.  En als dat een wat ouder iemand is, die eerst nog even de bril op moet zetten en dan in een keurig handschrift de prijs op de cheque gaat schrijven. Dan rustig de boodschappen in haar tas opstapelt, ja dan moet je wel even geduld hebben. Geduld moet je ook wel hebben. Lange rijen voorde kassa is geen uitzondering. Maar niemand die zich er druk overmaakt. Ik herinner me nog zo goed van enkele jaren geleden. Er was in de supermarkt nog een speciale kassa. Als je maar weinig had om af te rekenen kon je daar afrekenen. Ik had alleen een baguette en pakje ham. Voor me staan 2 dames.  De kassière is aller aardigst en praat honderd uit met deze dame. Ik denk schiet eens even op. Dan komt de dame voor me aan de beurt. Die heeft ook 2 dingen om af te rekenen. Maar wil ook een nieuw batterij in haar horloge. In alle rust maakt de kassière het horloge open. Zoekt naar de juiste batterij. Helaas het werkt niet. Verkeerde batterij. Ondertussen achter me bij de snelkassa 4 mensen. Maar die het heel gewoon vinden denk ik want ze staan lekker met elkaar te kletsen. Niemand behalve ik die zicht ergert. Na nog wat gezellig kletsen ben ik dan eindelijk aan de beurt. Ik had sneller weggeweest als ik bij de andere kaas was gaan afrekenen.

Wat ik in Nederland ook nog niet heb gezien is de scankassa. Als je maar weinig boodschappen hebt is daar een apart betaalsysteem voor.  Je scant je artikel of artikelen en op je scherm zie je  wat je gekocht heb en wat je moet betalen. Het is eerst even wennen, maar voor een paar artikelen hoef ja dan niet aan te sluiten in de rij voor de andere kassa’s.

Wat me ook opvalt  is dat er bij de Lidl nooit of maar heel weinig met een cheque betaald word. Ik denk dat  het komt door de snelheid waar mee de artikelen daar  lang de scan gaan. En er is maar weinig ruimte achter de  kassière dus je moet als een gek de boodschappen weer in je kar terug zetten.  Als je dan ook nog een uitgebreid een cheque uit moet schrijven zou wat teveel van het goede zijn denk ik.

Elke supermarkt heeft ook een eigen klantenpasje. Als je deze pas bij de boodschappen laat scannen wordt er een klein bedrag op je pas bijgeschreven.  Dat bedrag wat wordt bijgeschreven hangt ook weer af van welke artikelen je hebt gekocht. Dit saldo kan je later weer verzilveren aan andere boodschappen.  Dit systeem heb ik in Nederland nog nooit gezien. Ook krijg je regelmatig een bonnetje mee waar je voor een bepaald artikel later bij het inwisselen van dat bonnetje extra korting krijg. Niet zo handig voor ons want dat artikel hebben we dan toevallig weer niet nodig.

Dan de openingstijden. Het werd in Nederland steeds gekker. Vanaf 8 uur in de ochtend tot 9 uur in de avond.  De hele dag de supermarkt open is begint hier dus ook door te dringen. Maar dit alleen bij de Super U en de Lidl in La Chatre. De U expres is nog steeds tussen 12.30 en 14.30 gesloten.  Wel open tot 19.00 natuurlijk. Wat ons ook is opgevallen Ga je tussen 12 en 2 uur naar de supermarkten die wel open zijn is het daar hartstikke rustig. Jammer dat er dan vaak ook maar 1 kassa open is zodat je nog in de rij moet staan.

Maar na 5 jaar zijn we hier allemaal ook aangewend. Ik vond het wel leuk om dat verschil nu eens op te schrijven. En ook wij krijgen steeds meer geduld.

Via het Internet bestellen en laten bezorgen bij ons in Rezay 

Membres du club des Aînés. 

22-1-2023

In ons dorp bestaat al heel lang een club voor ouderen. De club met de naam: Du club des Aînés. In Nederland zouden we het een seniorenclub noemen. Elke donderdag middag kunnen de leden gezellig bij elkaar komen om eerst wat te kletsen en daar na de verschillende spellen met elkaar te doen. Er wordt dan gekaart (meestal Bellote) en ook rummikub, scrabble etc.

Wij zijn al vanaf het begin lid van deze club. Voor ons met het doel om onze Franse taal wat beter onder de knie te krijgen. Helaas lukt dat niet bij de club. Wij wonen in een gemeente waar vooral door de ouderen nog een dialect wordt gesproken.  Het dialect Berrichon kan je vergelijken in Nederland met het Friese dialect. Ook voor iemand die niet in deze regio is geboren is het vaak moeilijk om alles goed te verstaan. We proberen natuurlijk wel met de clubleden in gesprek te komen. Vaak vragen we om wat langzamer te praten. Maar na 1 zin gaat men weer over tot het snel praten en versta je er maar weinig van. Toch is het elke keer wel gezellig. Wat nog leuker is dat 1 keer in de 3 maanden de club een etentje organiseert. Dit ter ere van clubleden die in dat kwartaal jarig zijn geweest. Meestal wordt dit bereid door een groep van vrijwilligers. Maar dat zijn echt complete etentjes met voorgerecht hoofdgerecht, kaasplateau etc. En de Fransen houden van wijn. Nou dat is elke keer ook volop aanwezig. We betalen daar dan 10 euro voor. Een jaar lidmaatschap kost 15 euro per persoon dus om het geld hoeven we het niet te laten.

De club heeft natuurlijk ook een echt bestuur. En 1 keer in het jaar is er een vergadering. En die vergadering was dus afgelopen donderdag. Ondanks dat ik weinig kan verstaan wat er allemaal besproken wordt is het prachtig om mee te maken hoe een vergadering dan gaat. Zowel de voorzitter al de secretaris nemen in bijna elk onderwerp wel het woord. Als de een iets opnoemt vult de ander dat vaak weer aan. Er wordt door de secretaris wel wat genotuleerd, maar we hebben nog nooit iets van deze aantekeningen gezien. Ondertussen zitten naast me en achter me ook weer mensen onderling over dit onderwerp te praten. En komt er of er niets aan de hand is nog weer iemand een kwartier later binnen  en groet ook dan nog iedereen heel verbaal. De contributie voor het komende jaar wordt vastgesteld. De penningmeester vertelt wat erin op dit moment in kas is. En men stelt voor wat er dit jaar voor manifestaties zijn. Naast dus de bijeenkomsten op de donderdag middag denk ik wel eens dat het etentje elke 3 maanden de belangrijkste reden is van het lidmaatschap van de club. Op de donderdag zijn er gemiddeld een 16 personen aanwezig. Maar bij de etentjes zijn we vaak met meer dan 30 personen aanwezig.  Het verbaasde me donderdag ook dat er zoveel  leden op de vergadering aanwezig waren. Andere jaren waren er vaak ook maar 14 mensen aanwezig. Maar het bestuur had gepland na de vergadering het eerste etentje van dit jaar maar te organiseren. En op de uitnodiging stond dat het etentje in de grote feestzaal zou zijn. Andere keren was het gewoon in het clublokaal. Ik weet niet wat nu de reden was om dat etentje nu eens groot uit te pakken. Want dit keer was er een restaurant wat het hele etentje verzorgde. En ongelooflijk. Ik zat op een gegeven moment te tellen. Ik telde 37 aanwezige. Maar de helft van de aanwezige heb ik nog nooit op de spelletjes donderdag middag gezien. Dus ik denk dat die alleen lid zijn voor de heerlijke etentjes voor gemiddeld een 10 euro. Volgend jaar ga ik in de vergadering een naamsverandering aanvragen voorde club.

Niet meer de club des Aînés. Maar de club de Manches

Hieronder de foto’s van wat ons voorgeschoteld werd.

Fikkie stoken

15-1-2023

In mijn vorige introductie voor mijn nieuwe blog heb ik geschreven over de 3 mooie klusdagen. Ook dat we aan het eind van deze dagen een grote hoop snoeiafval en takken hebben verbrand.

Wat heb ik over het verbranden van deze hoop via facebook veel reacties ontvangen.  Vele reacties dat het onverantwoord is wat betreft de klimaat ontwikkelingen door mijn CO2 uitstoot van dit verbranden. Zelfs een reactie waarbij mijn CO2 voetafdruk door dit verbranden werd berekend. Reacties van lezers die me waarschuwen dat dit in Frankrijk ten strengste verboden is en hoge boetes kunnen worden uitgedeeld. Maar ook reacties van wat leuk het voor jezelf en voor je hulpen nog even ouderwets een fikkie heb gestookt.

Ik heb denk ik iedereen die gereageerd heeft wel een berichtje terug gestuurd. Want ik blijf het heel natuurlijk wel leuk vinden als er gereageerd wordt. En ik begrijp de reacties over vervuiling etc. ook wel.

Nu weet ik niet of het in ons dorp ook verboden is. In verschillende reactie blijkt dat het in sommige dorpen in bepaalde periodes wel is toegestaan. In ons dorp zie ik regelmatig dat er brandjes zijn. Zelf de 1 adjudant van de burgemeester ( in Nederland zou dat een wethouder zijn) verbrand regelmatig zijn snoeiafval en afgemaaid gras. Dus ben ik niet bang voor een overtreding van die ene keer dat ik mijn takkenhoop verbrand.

We hebben een tuin van 1,5 hectare met veel bomen, planten en struiken. Een ieder die een tuin heeft weet hoeveel snoeiafval daarvan afkomt. Al mijn snoeiafval gaat op een grote heuvel om te composteren. En die heuvel is aan het eind van het seizoen megagroot. In deze discussies vroeg ik me ook wel eens af wat de CO2 uitstoot zou zijn als ik alles naar de dechetterie ( vuilstort) zou willen brengen. Wel elke keer een rit van 34 kilometer.

Ik had bewust in de tuin een die plek gemaakt om het tuinafval te verbranden. Op deze plek heb ik nadat de schapen zijn weggegaan niets aan de grond gedaan. Gevolg grote oude hoge graspollen.  Mijn bedoeling is om op die plek een grote cirkel te maken van wilde bloemen. Dit jaar heeft onze gemeente dit gedaan op een onbewerkt stuk grond. Prachtig. Om die grote cirkel dan van grote stevige graspollen naar een mooi zaaibed voor wilde bloemen voor te bereiden zou een heel klus zijn. Dus ik dacht als we daar nu eens een brandstapel maken. Dan is na het verbranden ook het gras helemaal weg. De verbrande as is weer een goede voeding voor de komende bloemenzee. 2 vliegen in 1 klap.

Ik denk dat als straks in de zomer op de plek waar de brandstapel is geweest straks mooie wilde bloemen bloeien mijn CO2 uitstoot wel gecompenseerd is. Nu al weer een idee voor een foto van voor en na.

Weer 3 mooie klusdagen

8-1-2023

Sinds we hier wonen zijn  Paul, Judith, Bram en Merijn hier elk jaar  vele keren dagen soms weken op bezoek geweest. Zij zien er dus helemaal niet tegen op om de ruim 800 kilometer elke keer te maken. Dat is toch elke keer weer een hele dag in de auto in de auto te zitten. Gemiddeld toch wel 9 uur autorijden. Voor ons is dit elke keer weer heel erg fijn.

Afgelopen week zijn ze ook weer 3 dagen geweest. Elke keer als ze er zijn vervelen we ons nooit. Hier is altijd voor iedereen wel wat te doen. Ze rekenen er ook op dat ik wel weer wat klusjes heb te doen. Deze keer kreeg ik van tevoren al een vraag van Paul of ik alvast een klus lijst wilde opsturen.  Dat konden ze zich er mentaal op voorbereiden.

Nou dat werd een lijst waarvan ik wel wist dat we die toch nooit helemaal af zouden krijgen.

De Pergola achter het huis met de blauwe regen begon langzaam af te takelen dus die moet gerenoveerd worden.

Het gaas hek wat de afscheiding is tussen onze tuin en de naaste achterburen stond al een tijdje op instorten.

Dit was hetzelfde met een tuinbank die ik 5 jaar geleden al eens had gemaakt.

Als de planning lukt 4 sterre haardhout vanaf de parkeerplaats in de houtschuur op stapelen.

De grote bosmaaier weer in elkaar zetten met de nieuwe onderdelen,

Vissen vangen voor de gerenoveerde vijver.

Mijn laptop updaten.

Grote brandstapel van snoeihout verbranden.

En als er dan nog tijd over zou zijn weet ik nog wel wat te verzinnen.

Veel van deze klus lijst is toch weer afgewerkt. Maar te veel gebeurt deze week om in dit blog te omschrijven. Daarom ga ik hier een apart verhaal van maken. Dit komt in de loop van deze week compleet met foto’s in de nieuwe rubriek ""Dit is 2023.""

Je maakt wat mee in Rezay

1-1-2023

Ik ga vorige week nog even wat kerstboodschappen doen.  Het is een middag met veel regen. Als ik de poort uit rij naar de weg zie ik dat er een boom is omgewaaid. De boom stond aan de kant van de weg tussen mijn grote tuinafval heuvel en de wegberm. De boom lag nog net niet op de weg dus geen hinder voor het verkeer. Langs die kant staan veel bomen en struiken. Die schermen mooi het gezicht af van de tuinafval heuvel die daar weer achterligt.  Met zoveel tuin heb je dit gewoon nodig want er komt dagelijks natuurlijk erg veel tuin afval uit de tuin.

Toen ik die middag terugkwam van het boodschappen doen was het nog steeds erg slecht weer en heb ik niet meer op de boom gelet. De volgende ochtend dacht ik om eerst even een foto te nemen. En hem daarna op te gaan ruimen.

Maar wat gek. Er is geen omgevallen boom meer te zien. Hoe kan dat nou. Is er iemand die gratis hout voor de kachel nodig heeft. Ik begrijp er niets van.  Ik ga opzoeken waar de boom is omgevallen.  Het is wel een stukje ondoordringbaar struiken bomen en bramen. Maar wat raar. Op de plak waar de boom heeft gestaan liggen nu de gezaagde restanten. En dit weer afgedekt met de takken die er natuurlijk ook aan zaten.

Ik denk nu dat in de tussentijd dat ik boodschappen heb gedaan. Onze gemeentewerkman de boom uit eigen initiatief heeft opgeruimd. Ik heb hem nog niet gesproken, maar het kan bijna niet anders. Toch blijft het een vreemde gewaarwording als je denkt de boom op te ruimen en er ligt niets meer. 

Weer een leuke reactie

18-12-2022

Wat is het leuk dat er elke keer als ik weer een nieuwe update online deel ik diverse reacties krijg. Soms op mijn e-mail , soms hier op de site,maar ook vaak via facebook. Naar aanleiding over mijn verhaaltje dat de bladeren nu echt van de bomen zijn behalve van de eikenbomen kreeg ik ook onderstaande reactie.  Dat vond ik leuk om hier te delen.

Rika de la Haye

De eikenbomen houden het vol totdat er weer nieuwe blaadjes aan andere bomen groeien.

Er was eens een koning die vervloekt werd door een heks. De heks zei, als alle blaadjes van de bomen zijn ga je dood. Een goede fee heeft er toen voor gezorgd dat de eikenbomen hun blaadjes hielden, totdat de andere bomen weer blaadjes kregen.

Nu 4 weken met mijn nieuwe website online.  En wekelijks al veel bezoekers Deze week al 654 bezoekers op de teller van de website.

Wat ik ook erg leuk vind. Dat de bezoekers uit vele delen van de wereld mijn website bezoeken. Naast bezoekers uit Nederland en Frankrijk verbaas ik me over de bezoekers uit de Verenigde Staten, België, Curaçao, Ierland, Duitsland, Spanje, Engeland en zelfs uit Australië.

Het verbaasde me ook dat bijna 60% de website op zoekt via de mobile telefoon.  Toen ik de website zelf ook opzocht op mijn mobieltje zag ik dat het lettertype cursief werd afgebeeld en dus toch wel moeilijker leesbaar.

Ik heb de instelling nu aangepast ook aan de mobile telefoons. Dus ik hoop dat het nu toch beter leesbaar is geworden.

Het gemeentelijk kerstdiner

Deze keer is een restaurant uit een nabijgelegen dorp uitgenodigd om deze kerstmaaltijd te verzorgen. Ik ga niet uitgebreid uitleggen wat we allemaal op tafel hebben gekregen. Want naast wat op de menu kaart stond kwamen er ook nog regelmatig diverse hapjes langs.  Het was dus veel. Ik vind na het eten een kaasplateau altijd ook heel lekker, maar ik heb van het grote plateau er maar 3 hele klein stukjes van afgesneden. Ook van het heerlijk dessert kon ik niet alles op. Terwijl ik toch best een redelijk grote eter ben. Ik verbaas me dan ook hoe om me heen toch heel makkelijk de bordjes schoon leeg terug naar de keuken gingen.

OP uitnodiging van ons gemeentebestuur zijn de kinderen onder de 10 jaar uitgenodigd voor een kerst voorstelling. Ik vind dat altijd zo leuk hier Op de meest simpele wijze toch een prachtig verhaal uit beelden. Hierna mochten de kinderen een voor een bij de kerstman een cadeautje ontvangen.

Wij gingen om half 6 pas weer richting huis. Weer een geweldig mooie middag.  Aan de avond hebben we weinig meer gehad want om half negen zijn we moe maar voldaan al naar bed gegaan.

Goed voorbeeld doet goed volgen.

4-12-2022

Ook hier in Frankrijk lijkt het dat de kerstsfeer veel eerder begint. Sinterklaas wordt hier in Frankrijk niet gevierd. Maar 3 weken terug werden de eerste kerstbomen in de supermarkt al aangeboden. En natuurlijk chocola. Pallets en stellingen vol met chocola. De Franse houden hier van. En met kerst liggen de supermarkten er weer vol mee. Er mag rondom kerst zoveel chocolade gegeten worden dat je in de maand januari geen bonbon meer kunt zien. Chocolade de Fransen zijn er dol op. Ondanks dat er geen 2e kerstdag is in Frankrijk staan er wel 2 dagen volledig in het teken van Kerst. Want kerstavond is een familieavond. Dan komt men bij elkaar en gaan vanaf een uur of 8 beginnen aan het grote kerstdiner. Dat vult bijna de hele avond want 5 of meerdere gangen is dan heel normaal. De volgende ochtend liggen de pakjes onder kerstboom en begint om 12 uur weer een grote familie lunch. Het eerste jaar dat we met kerst in Frankrijk woonde hadden we net als in Nederland het huis mooi versiert met lichtjes. Maar wel raar we waren in het hele dorp de enige die het huis in kerstsfeer hadden. Het is wel zo dat in elke omliggende gemeente in de maand december het dorp wordt opgeluisterd met verschillende kerstversieringen. Soms heel oubollig maar soms ok weer heel mooi. In ons dorp staan er voor het gemeentehuis altijd 2 grote verlichte kerstbomen. En de bakken die zomers vol staan met 1-jarige planten worden nu gevuld met versierde takken.

We kregen dat eerste jaar wel complimenten voor onze kerstverlichting aan huis.  En wat leuk want het jaar daarop was er nog een huis dat verlicht werd met kerstverlichting. Goed voorbeeld doet goed volgen. Vorig jaar waren er in het dorp wel 5 huizen die hun huis in kerstsfeer brachten. Ik heb deze week onze kerstverlichting buiten weer aangebracht. Nu natuurlijk weer erg nieuwsgierig of er meer huizen het voorbeeld volgen.

Met de nacht camera

27-11-2022

We hebben een mooi groot terrein. Ongeveer 1,5 hectare. Doordat ik ook steeds meer aan het zaaien en aanplanten ben geweest is de tuin wel al veel gevarieerder geworden.  Ik merk ook dat er daardoor ook regelmatiger  bezoek komt van andere beesten dan onze Labrador.  Ik zie het aan de gangen in het struikgewas en de andere  hoopjes poep als die van Beau. Maar welke beesten het zijn weet ik niet. Wel weet ik dat al drie keer onze kippen slachtoffer geweest zijn van een slimme vos. De laatste keer is de vos zelfs over het gaas heen geklommen een kip gepakt en met kip weer terug over het hoge gaas.

Ik heb een eekhoorn gezien , een specht gehoord, 3 keer al een slang en ook niet dezelfde. In de bomen zitten veel verschillende vogels. Voor diegene die bij ons gekampeerd hebben herinneren zich het gekwetter van deze vogels nog goed. Merijn en Roos hoorde elke nacht een uil boven hun tentje. Natuurlijk ook de grote blauwe reiger die door het zakken van het waterniveau van de vijver vrij spel had om de overgebleven vissen er uit te pikken. 

Deze zomer had Paul onze schoonzoon een nachtcamera meegenomen. Hiermee zouden we misschien kunnen zien welke dieren in de nacht ons terrein verkennen. Dus op een plek waar veel van die gangen waren de camera geïnstalleerd. Vol van nieuwsgierigheid de volgende dag de beelden bekeken. Wel 3 verschillende poezen.  Toen Paul en Judith een weekje op rondreis door de Dordogen waren heb ik de camera op verschillende plaatsen gehangen. Dus toen ze weer In Rezay terug waren al de foto’s bekeken. En jawel op diverse foto’s is de vos te zien. Wat superleuk.  Ook nog een katachtig beest net een hele dikke staart. Natuurlijk ook vogels en weer verschillende poezen.  Maar de plaatjes van de vos zijn toch wel het allermooist. Wat toch jammer dat ik via deze website de video,s niet kan plaatsen. 

Het toekomstige bos. 

20-11-2022

Toen we in Frankrijk een huis zochten hadden we natuurlijk een wensen lijst. Belangrijke wens was dat het huis aan een rivier moest staan of aan der rand van een bos. Je kunt bijna nooit al die wensen invullen. Dus wonen we niet aan de rivier en niet bij een bos. Wel hebben we een groot terrein. Bijna 1,5 hectare.

Een groot gedeelte was dan ook gewoon grasland wat enkele keren door een plaatselijke boer gemaaid werd. Dus dacht ik dan moet ik hier zelf maar een bos gaan maken. Makkelijker gezegd dan gedaan. Want als je echt een beetje boom wil kopen om te planten heb je voor € 50,- maar 1 redelijke boom.

Dus ik koop nu elk jaar kleine boompjes of struiken. Elk jaar ongeveer 40 stuks. Maar ook heb ik bomen die op een verkeerde plaats stonden uitgegraven en op een ander plek weer geplant. Nu na 5 jaar begint een gedeelte van het weiland al op een bos te lijken. En zie ik elk jaar de kleine boompjes en struiken weer groeien.

Het is nu november dus weer een uitstekende tijd om het bos weer uit te breiden met nieuwe aanwas.

Dus deze week alvast een aanvang gemaakt. Ik had 8 mooie goedkope struikjes gekocht bij een tuincentrum. Enkel jaren terug had ik die ook al eens gekocht. Die staan nu prachtig achter ons het terras. Red Robin voor tuin kenners. Dit is een zeer populaire wintergroene struik. In het voorjaar loopt de plant met mooi felrood blad uit, dit is meteen zijn sterkste troef. Hoe meer je de plant snoeit hoe roder van kleur hij wordt, al het jonge schot loopt namelijk felrood uit. In de zomer is het blad donkergroen.

Dan heb ik ook 4 kastanjeboompjes uit eigen kweek verplaatst. Onder de bestaande grote kastanjeboom komen elk jaar kleine boompjes uit de gevallen kastanje tot ontwikkeling. Ik heb er twee jaar terug een 5 tal uitgegraven en op een geschikte plek verder proberen te laten groeien. Dat gaat erg langzaam. Maar ze zijn nu zo 20 centimeter. Die heb ik dus nu verplant. Het zal wel lang duren voordat het echte bomen worden, maar ik heb ze toch maar meters bij elkaar vandaan geplant.

Dat planten is nog een hele klus. Want door de aanhouden droogte is de grond nog keihard. En zoals overal hier zit de grond vol met stenen. Dus ik ben echt wel een tijd bezig om een kuil te graven voor deze nieuwe boompjes. Maar ze staan erin.

Boompje groot...........

Herfts