11 november. De datum van het einde van de eerste wereld oorlog is in Frankrijk nog steeds een belangrijke dag om bij stil te staan. Jour de l'Armistice. De herdenking van het einde van de Eerste Wereldoorlog. Dit wordt in Frankrijk veel meer herdacht dan de Tweede Wereldoorlog. Alle winkels zijn dicht.

ik denk dat in elke gemeente wel een herdenking plaats is voor al diegene de in deze oorlog zijn overleden. Natuurlijk worden ook de overleden personen van de tweede wereld oorlog herdacht. Op de  plaatsen waar een monument is gebouwd voor de vele doden in de eerste wereld oorlog is ook vaak een plek ingevuld voor deze dode. Allemaal niet zo verwonderlijk als je weet dat alleen al 1,3 miljoen inwoners van Frankrijk in de eerste wereldoorlog  zijn omgekomen.

In ons dorp Rezay staat natuurlijk ook een monument. Naast de kerk en dus midden in het centrum.

Aan de voorkant is een tableau met alle namen van de slachtoffers uit de eerste wereld oorlog. Aan de zijkant een veel kleiner tableau met de namen uit de 2^e wereld oorlog. Beduidend minder dus.

Net als in veel dorpen en steden wordt bij ons deze dag ook herdacht. Om 11 uur worden de belangstellende verwacht. Natuurlijk vind ik dat ik daar ook bij hoor/wil zijn.

Om even voor 11 uur verzamelen al wat bewoners zich op het plein voor het monument. Maar er moet eerst een foto gemaakt worden voor het gemeentehuis. Om11 uur als de kerkklok slaat gaan we in optocht voorafgegaan door Lucien met het vaandel naar het monument. Natuurlijk wordt door 1 van de bewoners die waarschijnlijk iets speciaal heeft met deze dag de krans gelegd. Daarna is het woord aan de burgemeester die op haar manier de eerste wereld oorlog en het heden met elkaar memoreert. Dan is het woord aan onze ex burgemeester. Hij noemt 1 voor 1 de namen op van de gevallenen uit de eerste wereldoorlog. Na het benoemen van een naam vervolgt de burgemeester met: Gestorven voor het vaderland. Dan weer een naam en weer de burgemeester: Gestorven voor het vaderland. Dit tot alle namen zij genoemd. Ook dit wordt vervolgd voor de namen van de 2 e wereld oorlog.

In de haast wordt er ondertussen een luidspreker en een recorder geïnstalleerd. Heerlijk knullig. Maar dan klink luid en duidelijk trompet geschal uit de luidsprekers en staat we keurig stil bij deze belangrijke herdenking. Voor mij helaas dit keer niet het Franse volkslied wat ik nog even voor mezelf had gerepeteerd

Hierna worden we uitgenodigd om wat te komen drinken in het voormalige restaurant wat nu gerund wordt door een groep van vrijwilligers.

Een mooi einde van de herdenking om zo met een 20 tal dorpsgenoten bij elkaar te zijn. Wat toch jammer dat ik nog steeds niet de Franse taal zo beheers dat ik lekker mee kan praten. Maar toch een mooi moment in ons kleine dorpje.