In overleg met de uitgever heb ik in mijn toekomstige boek Vivre en France geen foto’s bijgevoegd.  Het zou ook moeilijk zijn om uit die honderden afbeeldingen de foto’s te sorteren die dan eventueel toegepast zouden worden.

Toch vind ik het wel jammer want ook de foto’s geven een mooi beeld van wat we allemaal hebben meegemaakt.

Omdat ik toch deze website heb denk ik dat het wel leuk is om hier dan wel de foto’s te plaatsen. Het wordt nog wel een hele klus. Maar de komende periode kan je hier veel foto’s zien die straks de verhalen in het boek ondersteunen.

De eerste teleurstelling. Via het internet had ik in Nederland heel wat afgezocht naar woningen die in Frankrijk te koop waren. Natuurlijk wel gerelateerd aan ons budget. Op een dag kreeg ik contact met een makelaar die ooit in West-Friesland heeft gewoond. Zij vertelde dat ze wel een 4-tal woningen binnen ons budget in haar bestand had. Dus de volgende voorjaarsvakantie hebben wij een afspraak met deze makelaar.

Maar jammer dat ze niet had begrepen wat nu onze wensen waren. Deze foto's laten wel zien dat dit huis nooit ons droomhuis had kunnen worden.

Ook werden we van de andere drie woningen niet enthousiast. Wel jammer want dit was allemaal wel een teleurstelling.

Op aanraden van de Franse makelaar stonden we op deze camping In Bujaleuf. Helemaal geen straf hoor om van hieruit  verschillende huizen te gaan bezichtigen.

In de zoektocht naar een droomwoning in Frankrijk hebben we ook dit huis bezocht. Geertje vond het in haar eerste indrukken wel een woning waar ze zou willen wonen. Toch ontbraken er nog belangrijke wensen aan ons verlanglijstje voor een geschikte woning. Er was wel een bos bij. Meer dan 2 hectare. Maar zoals je op de foto kan zien lag het achter het huis op een steile helling. Niet ons idee om dicht bij een bos te wonen. Ook kon onze auto niet bij het huis staan. Nee, dit kon alleen op de parkeerplaats bij het kerkje.

Toen we ons enthousiasme deelde met mijn broer, temperde hij al snel dit enthousiasme.  En we moesten bekennen dat hij bij nader inzien toch wel gelijk had.

Een bourgondisch paradijsje.

Dat bericht hadden we eens opgestuurd gekregen van Paul en Judith. Op een avond zat ik in de caravan nog weer eens deze foto’s te bekijken. Er was wel weinig grond bij maar het zag er toch wel allemaal leuk uit. Dus wij de volgende dag verhuizen naar een camping dicht bij dit paradijsje.

Nadat we eerst een keer zijn langsgereden en de buitenkant hadden gezien, werden we toch wel nieuwsgierig hoe deze 3 huizen er van binnen uit zouden zien. Dus een afspraak met een makelaar om alles goed te gaan bekijken. Het had een heleboel plussen. We konden zo 1 van de woningen gaan verhuren en in de andere woning zouden we best wel willen wonen. Maar de tuin was aan de overkant van de smalle weg die pal voor de huizen liep. Toen we ook nog de mededeling kregen dat de helft van de tuin officieel niet bij het huis behoorde besloten we ook hier maar weer vanaf te zien

In ons enthousiasme waren we al begonnen met het zoeken naar een leuke woning in Frankrijk. Ondanks dat ons appartement in Medemblik nog niet eens te koop stond. Maar toen we toch  enkele keren een optie hadden op een huis moesten we toch snel zorgen dat het appartement verkocht werd. Dus zodra we weer thuis waren van de vakantie en de zoektocht in Frankrijk snel via Makelaarsland ons appartement op Funda.

Al vele jaren waren we aan het einde van onze Frankrijk vakantie weer terug op Montgenoux. De prachtige boerderij waar onze vrienden George en Tiny hun  vakantiehuis hadden gerealiseerd.  Het was altijd heerlijk om hier nog enkele weken te zijn als afsluiting van de vakanties. Ook onze vrienden Addy en Joep waren dan ook die weken bij ons.  

Op een middag gingen Joep en ik een stukje fietsen in de omgeving. Het doel was een woning te vinden waar de grote schuurdeuren waren vervangen voor een grote raampartij.  In het dorpje Rezay vonden we deze woning. Toen we voor de woning stonden, kwam de bewoner uit het huis om te vragen of we iets zochten. We complimenteerde hem met de mooie grote ramen. Hij nodigde ons uit om het van binnen te zien. Dit werd dus het begin van de aankoop van deze mooie woning. Maar hoe dit allemaal is gegaan lees je natuurlijk in mijn boek.

Weer terug in Medemblik hard aan het werk. We gaan alvast de spullen die we niet zo vaak gebruiken maar inpakken. Jan zit vele uren achter de computer om alvast de administratie naar en in Frankrijk op orde te hebben. Maar ook om de verkoop van het appartement te promoten.

Ik had met modellen op schaal berekend dat de complete huisraad in deze bus zou kunnen. Gelukkig hadden we ook nog de grote aanhanger. Nou dat was dik nodig De bus was tot de nok aan toe vol en achteraf veel te zwaar beladen. In het boek staat uitgebreid omschreven wat een geluk we hebben gehad om dit zonder probleem te verhuizen naar de grote schuur in Montgenoux

We hebben met alles toch wel veel geluk gehad. Want we mochten  de hele maand Juli gebruik maken van het appartement van mijn broer.  Het appartement was op de 7^e etage in de Prins Bernard flat . Dit appartementen complex staat aan een grote rotonde tegenover het Zaans medisch centrum en naast de groet brandweer kazerne van Zaandam.  Dus lekker rustig was het niet. Maar wat waren we blij met deze oplossing.

Dan is het 7 september.  De makelaar is er met 2 personen.  Eerst nog even de laatste schouw  in ons toekomstige huis. We hebben nog tijd om voor de officiële overdracht even wat te gaan eten.

Als we weer terug zijn in Montgenoux van het ondertekenen bij de notaris staat daar iedereen al op ons te wachten. De auto van Paul en de grote aanhangwagen is al weer vol geladen. Maar nu willen we allemaal zo snel mogelijk het huis en de tuin gaan bezichtigen.

Morgen komen al de grote spullen. Maar we kunnen alvast wat beginnen met het inrichten. Wat toch fijn zoveel hulp om ons heen.

De volgende dag met de bestelauto alle andere spullen die in de grote schuur  van George en Tinie  zijn opgeslagen verhuizen.

Wat is het dan toch mooi als  alle spullen verhuist zijn. Er blijft gelukkig tijd over om ook de tuin eens goed te ontdekken.  Morgen gaan het hulpteam Assendelft weer naar huis. Maar wat hebben ze met zijn alleen een bijdrage geleverd om deze verhuizing te realiseren. Zo ontspannen 

Nu nog wat plaatjes uit het tweede deel van het boek. Het eerste jaar in Rezay

De vorige bewoners hebben  het laatste jaar alles maar laten groeien. Samen met Joep had ik al de beplanting die over het dak heen gegroeid was weggehaald.  De eerste keer dat het team Assendelft weer op bezoek was hebben we dit aangepakt. De hoge heg voor het huis inkorten zodat we een veel mooier uitzicht hebben

In dit cafe was ik het eerst jaar elke zondag ochtend aanwezig. Dit met het doel om mijn kennis van de Franse taal wat op te krikken. Daar is al die zondagen weinig van terecht gekomen. Maar het was wel gezellig.  Ik begon er als vaste bezoeker helemaal bij te horen. 

En dan is er weer de Rezayade. Op deze zomeravond kunnen alle dorp bewoners aanschuiven aan de lange tafels op het plein bij de kerk. Het is dan wel de bedoeling dat iedereen zelf ook wat te eten en te drinken gaat meebrengen. Al dat lekkers wordt op een speciale tafel uitgestald. Hier kan iedereen in de loop van de avond iets van gaan eten en drinken. Natuurlijk weer heel gezellig. Meer dan 100 inwoners van ons dorp zijn die avond aanwezig. Joep heeft zijn trekzak meegenomen. En de Franse chansons worden door veel mensen meegezongen.  Op deze avond had ik dus ook die bijzondere ontmoeting met Margot. In het boek een uitgebreide beschrijving waarom dat nu zo bijzonder was.

Het oude boertje Lucien heeft de schapen weg gehaald. Nu alle ruimte om de boel aan te gaan planten. Het moet toch een bos worden.

Toen we hadden besloten om in Frankrijk te gaan wonen hadden we een wensen lijst opgesteld waaraan onze woning zou moeten voldoen. Een van de wensen was  een woning aan een rivier.  Nu wonen we in Rezay en daar is inderdaad wel een riviertje.  Normaal maar een klein riviertje. Maar heel af en toen als stroomopwaarts een lange tijd enorm veel regen valt is het riviertje een wilde rivier geworden.