De vijver renovatie
Op mijn oude website is het nog te lezen en zijn er veel foto’s te zien over de realisatie van onze vijver. In principe was het mijn bedoeling om deze vijver te hebben om in de droge zomers een watervoorraad te hebben. Maar als je dan uiteindelijk met behulp van een graaf machine van onze vriend George een hele grote vijver kan realiseren wordt het interessant om er meer mee te doen dan alleen maar water in op te slaan. Dus met de vissen door onze kleinzoon gevangen ,de kikkers die er spontaan ik kwamen , de spontane planten die er om heen en in gingen groeien werd het een echte vijver. Ondanks voorspelling dat in dat stilstaande water het wel snel groen zou kunnen worden bleef het water prachtig helder.
Op deze foto,s nog de oude situatie. De vijverkanten zijn al redelijk begroeit zodat het blauwe zijl steeds minder zichtbaar is. De vijver werd een prachtige plek om even mooi te zitten. En te genieten van de rust en alles wat er in en om de vijver beweegt.
Maar dit jaar begon ik er erg in te hebben dat ik wel heel erg vaak water moest bijvullen. We hebben wel een eigen waterput dus water is geen probleem. Het was deze zomer door de aanhouden droogte weer verboden om water te gebruiken wat niet met koken, schoonmaken of persoonlijke hygiëne te maken had. Ondanks de droogte bleef ik nog steeds wel water houden in de put. Maar ik begon er op te letten als ik een week niet bijvulde hoe ver het niveau van het water was gedaald. Dus aan het eind van de zomer ben ik gestopt met wekelijks water bijvullen. Gevolgd dat het water niveau van week tot week lager werd. Dit vond een blauwe reiger wel leuk want die kon zo veel makkelijker de nog aanwezige vissen uit het water op pikken.
De oorzaak van de lekkage was voor mij wel duidelijk. Bij de aanleg had ik een goedkoop zeildoek gekocht om het water in de vijver te houden. Natuurlijk had ik toen al een echt vijverfolie moeten kopen. Maar toen vond ik dat toch wel erg duur. Ook omdat ik toen nog niet het idee had dat het ooit een echte vijver zou kunnen worden. Dit doek begon toch langzaam steeds meer water door te laten.
Omdat ik toch de vijver niet meer wil missen in de tuin nam ik het besluit om maar opnieuw te beginnen. Via het internet in Nederland echt vijverfolie besteld. Paul en Judith zouden in de herfstvakantie toch naar ons toe komen. Dus dacht ik dat het eenvoudig zou zijn om het bij hun te laten bezorgen. Geen idee dat wat ik besteld had een gigantisch gewicht en afmeting had. Ik schrok me rot toen ik een foto van de bezorgde pallet via whatsapp te zien kreeg. Dat Paul het toch in zijn auto heeft weten te krijgen, plus de bagage van 4 mensen voor een weekje klussen bij ons is me nog een raadsel. Maar dat is gelukkig wel gelukt.
In de week voordat de hulptroepen zouden komen ben ik alvast aan de voorbereidingen begonnen. Het laatste water moest uit te vijver. Met een hele lange tuinslang die ik vanuit de vijver naar een laag gelegen plek had gelegd kon ik simpel gaan overhevelen. De wet der communicerende vaten. Ja ja. Wel jammer dat er steeds weer bladeren of andere troep voor de slang gingen liggen. Dus steeds weer verstopt en elke keer weer het overhevelen opnieuw in werking brengen. Het laatste water moest ik met een stofferen blik opscheppen in een emmer. Maar was dat alleen maar water. Op de bodem van de vijver lag echt een dikke laag vieze zwarte drek. Dus opscheppen in de emmer. Met de emmer weer uit de vijver om de meer te legen en weer terug. Goed voor de conditie maar wat een vreselijk naar en vies werk. Ik denk dat de foto’s genoeg laten zien. Het was gelukkig nog steeds mooi weer. Dus toen ik na dagen de drek er uit had droogde alles wel op zodat ik niet meer liep te glibberen. Want nu moest ik nog de rand vrij maken waar straks het nieuwe folie op moet komen te liggen. Het oude folie had in toen ook al via een uitgespitte rand met allemaal keien vastgelegd. Dat moest allemaal weg voor de nieuwe folie. Ik had gezien dat ik de oude folie gewoon kon laten liggen. Wel erg veel werk allemaal, maar ik was blij dat als de hulp er is dat dat alvast klaar is. Dat bleek achteraf ook heel goed te zijn geweest.
Gelukkig zijn onze kleinkinderen wel erg grote sterke kinderen geworden. Want die zware rol folie moest vanuit de auto naar de vijver getransporteerd worden. En dat is best een heel eind . Op advies van de leverancier van de folie had ik er ook een onderdoek bij besteld. Toen we dat mooi op de bodem van de vijver hadden aangebracht moest de zware rol uitgerold worden. Best een precies werk want dat folie is erg zwaar en dat trek je zomaar niet in een andere richting. De vijver heeft ook nogal een grillige vorm. Dus best wel lastig om de rol precies zo uit te rollen dat we konden beginnen met bijsnijden.
Dat ging nog voorspoedig. Door de grillige vorm van de vijver kon ik niet met een stuk folie de hele vijver bedekken. Dus voor het laatste 2,5 meter die wat zijdelings wegloopt had ik een apart stuk folie er bij besteld. Natuurlijk was ik daar weer te zuinig mee geweest. Dat stuk was dus te klein. Gelukkig hadden we ook een hele ronding op de andere plek er uitgesneden. Dus dat was echt puzzelen om met de verschillen de stukken folie alles toch dicht te krijgen.
En dat moest natuurlijk allemaal aan elkaar gelijmd worden. Echt een heel secuur werk. Een lijm net als je een lekke band van je fiets plak. Twee kanten insmeren even wachten en dan op elkaar drukken. Dat lijkt makkelijke dan het is .Want door de ronde vormen van de vijver zitten er overal vouwen in. En dat is lastig plakken. Met veel geduld en precisie was dat dan toch prima gelukt. Maar nog geen water er in want eerst moeten de randen rondom worden vastgelegd met keien. En achter die keien weer aanvullen met aarde voor een mooie verbinding met de achterliggen heuvel. Wat een klus en wat was ik blij dat het complete klus team aanwezig was. Met deze grote klussen merk je toch wel dat je de 67 jaar op de teller heb staan. Regelmatig moest ik eens even gaan zitten. Maar misschien was dat ook een ander oorzaak. Want als aan het eind van de middag stopte, was het eerst maar eens borrelen. Als we dan na het heerlijk eten van Geertje rustig televisie hadden gekeken en op tijd naar bed waren gegaan had de conditie de volgende dag beter geweest. Nee maar er moest elke avond worden gekaart. En natuurlijk bij het kaarten ook wat alcoholische drankjes. Elke avond tot dik na 1 uur naar bedje toe. Natuurlijk wel onwijs gezellig.
Maar toen we toch de randen rondom goed op orde hadden kon het water er in komen. Gelukkig was de waterput goed vol dus kon hij wel een uurtje pompen. Eigenlijk wil de dat hij zo snel mogelijk vol is. Maar het water in de put komt niet zo snel weer op pijl. Wel al snel op niveau dat Bram en Merijn alvast naar de rivier zijn gegaan om vis te vangen. Er moet toch weer leven in de vijver komen. Ik denk dat er toch door hun 4 vissen in de vijver hebben laten zwemmen.
